FELLOWSHIP OF GOD MINISTRY

PREACH GOSPEL & SALVATION FOR THE LOST

Tag: Biography

ഉപ്പിന്റെ സവിശേഷതകൾ

May 27, 2025 / / 0 Comments

ജീവിതത്തിൽ ഒഴിച്ചുകൂടാൻ സാദ്ധ്യമല്ലാത്ത ഒന്നാണ് ഉപ്പ്. വേദപുസ്തകത്തിൽ
വളരെ പ്രാധാന്യമുള്ളതും ആഴമുള്ളതുമായ പദമാണ് ഉപ്പ്. ഉപ്പിന്
വളരെയേറെ സവിശേഷതകൾ ഉണ്ട്.

1) ഉപ്പ് ദൈവവുമായുള്ള
ഉടമ്പടിക്ക് ഉപയോഗിച്ചിരുന്നു.

” യിസ്രായേൽമക്കൾ യഹോവെക്കു അർപ്പിക്കുന്ന വിശുദ്ധവസ്തുക്കളിൽ ഉദർച്ചാർപ്പണങ്ങളെല്ലാം ഞാൻ നിനക്കും നിന്റെ പുത്രന്മാർക്കും പുത്രിമാർക്കും ശാശ്വതാവകാശമായി തന്നിരിക്കുന്നു; യഹോവയുടെ സന്നിധിയിൽ നിനക്കും നിന്റെ സന്തതിക്കും ഇതു എന്നേക്കും ഒരു ലവണനിയമം ആകുന്നു”
സംഖ്യാപുസ്തകം 18:19

ഈ വചനത്തിന്റെ ഇംഗ്ലീഷ് പരിഭാഷ ഇങ്ങനെയാണ്.

“Whatever is set aside from the holy offerings the Israelites present to the Lord I give to you and your sons and daughters as your perpetual share. It is an everlasting covenant of salt before the Lord for both you and your offspring.”
Numbers 18:19

ദൈവവുമായി ഉപ്പിന്റെ ഉടമ്പടി നാം കാണുന്നു.

” യിസ്രായേലിന്റെ ദൈവമായ യഹോവ യിസ്രായേലിലെ രാജത്വം ഒരു ലവണനിയമത്താൽ ദാവീദിന്നു, അവന്നും അവന്റെ പുത്രന്മാർക്കും തന്നേ, സദാകാലത്തേക്കു നല്കിയിരിക്കുന്നു എന്നു നിങ്ങൾ അറിയേണ്ടതല്ലയോ?
2 ദിനവൃത്താന്തം 13:5

അന്നത്തെ കാലത്ത് ഉപ്പ് വളരെ വിലകൂടിയ വസ്തുവായിരുന്നു. ഉപ്പിനുവേണ്ടി യുദ്ധം പോലും നടന്നിരുന്നു. ശമ്പളമായും ഉപ്പ് നൽകിയിരുന്നുവത്രെ.

2) ഉപ്പ് രുചി വരുത്തുന്നു.

ഒരു കറി പാചകം ചെയ്യുമ്പോൾ അതിന് പാകത്തിന് ഉപ്പില്ലെങ്കിൽ
ആ കറിക്ക് രുചിയുണ്ടാകയില്ല. നാമാകുന്ന ഉപ്പ് നാം ആയിരിക്കുന്ന കുടുംബത്തിലും, സമൂഹത്തിലും ദേശത്തിനും രുചി വരുത്തുന്നതാകണം.

3) ഉപ്പ് ശുദ്ധി വരുത്തുന്നു.

” നിന്റെ ഭോജനയാഗത്തിന്നു ഒക്കെയും ഉപ്പു ചേർക്കേണം; നിന്റെ ദൈവത്തിന്റെ നിയമത്തിൻ ഉപ്പു ഭോജനയാഗത്തിന്നു ഇല്ലാതിരിക്കരുതു; എല്ലാവഴിപാടിന്നും ഉപ്പു ചേർക്കേണം”
ലേവ്യപുസ്തകം 2:13

യാഗത്തിനുള്ള ഭോജനയാഗങ്ങളിൽ
ഉപ്പ് ഉണ്ടായിരിക്കണം
എന്ന് യഹോവ കല്പിച്ചു.

ഒരിക്കൽ എലീശാ യരീഹോവിൽ പാർക്കുമ്പോൾ പട്ടണക്കാർ വന്ന് ദേശം മനോഹരവും വെള്ളം ചീത്തയും ആണെന്ന് പറഞ്ഞു. അപ്പോൾ എലീശാ അവരോട് പറഞ്ഞു.

“ഒരു പുതിയ തളിക കൊണ്ടുവന്നു അതിൽ ഉപ്പു ഇടുവിൻ എന്നു പറഞ്ഞു. അവർ അതു അവന്റെ അടുക്കൽ കൊണ്ടുവന്നു.അവൻ നീരുറവിന്റെ അടുക്കൽ ചെന്നു അതിൽ ഉപ്പു ഇട്ടു. ഞാൻ ഈ വെള്ളം പഥ്യമാക്കിയിരിക്കുന്നു; ഇനി ഇതിനാൽ മരണവും ഗർഭനാശവും ഉണ്ടാകയില്ല എന്നു യഹോവ അരുളിച്ചെയ്യുന്നു എന്നു പറഞ്ഞു.എലീശാ പറഞ്ഞതുപോലെ ആ വെള്ളം ഇന്നുവരെ പഥ്യമായിത്തന്നേ ഇരിക്കുന്നു”
2 രാജാ 2:20-22

നാമാകുന്ന
ദൈവമന്ദിരങ്ങൾ ദൈവത്തിന്റെ യാഗമായി
മാറേണം. ഉപ്പ് ശുദ്ധീകരണം നടത്തുന്നപോലെ നമ്മിലും ഒരു ശുദ്ധീകരണം നടക്കണം.
യഹോവ പറയുന്നു ഭോജനയാഗങ്ങളിൽ
ഉപ്പുണ്ടാകണം. ശുദ്ധീകരണം ഇല്ലാതെ
ദൈവത്തെ കാണുവാൻ
ആർക്കും കഴികയില്ല. ഉപ്പ്
സകല മാലിന്യങ്ങളേയും കീടങ്ങളെയും നീക്കികളയുന്നു.നാം ഉപ്പായി മാറുമ്പോൾ നമ്മിൽ പാപശുദ്ധീകരണം
ഉണ്ടാകുന്നു. നാം മറ്റുള്ളവർക്ക് പ്രയോജനമുള്ളവരായി
മാറുന്നു.

4) ഭക്ഷ്യവസ്തുക്കൾ
കേടുകൂടാതെ സംരക്ഷിക്കുന്നു.

ഉപ്പ് ധാരാളം
ഭക്ഷണവസ്തുക്കളെ
കേടുവരാതെ സംരക്ഷിക്കും. നാമാകുന്ന ഉപ്പ് നമ്മുടെ കുടുംബത്തേയും, സമൂഹത്തേയും നാശങ്ങളിൽ നിന്ന് വിടുവിച്ച്
സംരക്ഷിക്കേണം.

5) രോഗശമനത്തിന്
ഉപ്പ് ഫലപ്രദമാണ്.

രോഗപ്രതിരോധത്തിന്
ഉപ്പ് ഉപയോഗിക്കുന്നു. അനേകം ഔഷധങ്ങളിലും, ഔഷധകൂട്ടിലും, ഉപ്പ് ഉപയോഗിക്കുന്നു. ശാരീരികമായും, മാനസികമായും അവശതകൾ അനുഭവിക്കുന്ന അനേകം
പേരുണ്ട്. നാമാകുന്ന ഉപ്പ്
അവർക്ക് ആശ്വാസമാകുവാൻ
ദൈവം ആഗ്രഹിക്കുന്നു.

6) ഉപ്പ് ന്യായവിധിയെ കുറിക്കുന്നു.

സൊദൊം, ഗോമോര നിവാസികളിൽ പാപത്തിൽ പതിച്ചപ്പോൾ,
ആ പട്ടണം അഗ്നിക്കിരയാക്കാനും,
നീതിമാനായി ജീവിച്ച ലോത്തിനേയും കുടുംബത്തേയും രക്ഷിക്കുവാനും ,യഹോവ തീരുമാനിച്ചു. പിൻതിരിഞ്ഞു നോക്കാതെ ഓടി പോകുവാനുള്ള കല്പനയെ ധിക്കരിച്ച ലോത്തിന്റെ ഭാര്യ ഉപ്പുതൂണായി മാറിയതായി നാം വായിക്കുന്നു. ആ പട്ടണങ്ങളെ ഭൂപടത്തിൽ നിന്നും തുടച്ചുമാറ്റിയ കർത്താവ് ലോത്തിന്റെ ഭാര്യയെ ന്യായവിധിയെ
ഓർമ്മിപ്പിച്ചു കൊണ്ട് മറ്റുള്ളവർക്ക് മാത്യകയായി എന്നും നിലനിർത്തിയിരിക്കുന്നു.
ഉപ്പ് ദൈവകല്പനകളെ അനുസരിക്കണമെന്നും
അല്ലാത്തപക്ഷം വരുന്ന ന്യായവിധിയേയും
ഓർമ്മപ്പെടുത്തുന്നു.

7)ഉപ്പ് ഒന്നിനോട് ച്ചേരുമ്പോൾ അലിഞ്ഞ് മറ്റുള്ളവർക്ക് പ്രയോജനമുള്ളതാകുന്നു.

യോഹന്നാൻ സ്നാപകൻ
യേശുവിനെ കുറിച്ച് ഇങ്ങനെ പറഞ്ഞു.

” അവൻ വളരേണം, ഞാനോ കുറയേണം”
യോഹന്നാൻ 3:30

പൗലൊസ് അപ്പൊസ്തലൻ പറഞ്ഞു.

” എനിക്കു ജീവിക്കുന്നതു ക്രിസ്തുവും മരിക്കുന്നതു ലാഭവും ആകുന്നു”
ഫിലിപ്പിയർ 1:21

യേശുവിന്റെ
ശിഷ്യന്മാരെല്ലാം ഉപ്പായി ജീവിച്ചവരാണ്. അവർ അവരുടെ ജീവനെ വിലയേറിയതായി എണ്ണാതെ അലിഞ്ഞലിഞ്ഞ് ലോകത്തിന് നന്മയേകിയവരാണ്.
നാമും ദൈവത്തിന് വേണ്ടി യാഗമായി അർപ്പിക്കപ്പെടണ്ണം.

8) ഉപ്പ് സമുദ്രത്തിൽ നിന്നും വേർതിരിച്ചെടുക്കുന്നു.

സമുദ്രത്തിൽ നിന്നും വേർതിരിച്ച് എടുക്കുന്നതാണ് ഉപ്പ്.
ഈ ലോകമാകുന്ന സമുദ്രത്തിൽ നിന്നും ദൈവം നമ്മെ വേർതിരിച്ചെടുത്ത്
നിറുത്തിയിരിക്കുന്നു.
അതിൻ്റെ പിന്നിൽ ദൈവത്തിന് ഒരു ഉദ്ദേശം ഉണ്ട്. നീ വിശേഷപ്പെട്ട
മറ്റുള്ളവർക്ക് രുചി വരുത്തുന്ന, മറ്റുള്ളവർക്ക് നന്മയേകുന്ന ശുദ്ധിയുള്ള
ഉപ്പാകണം. അത് മറ്റുള്ളവർക്ക് വളമാകണം. ഉപ്പ് കാരമില്ലാതെ പോകരുത്.
യേശു പറയുന്നു.

“നിങ്ങൾ ഭൂമിയുടെ ഉപ്പാകുന്നു; ഉപ്പു കാരമില്ലാതെപോയാൽ അതിന്നു എന്തൊന്നുകൊണ്ടു രസം വരുത്താം? പുറത്തു കളഞ്ഞിട്ടു മനുഷ്യർ ചവിട്ടുവാൻ അല്ലാതെ മറ്റൊന്നിന്നും പിന്നെ കൊള്ളുന്നതല്ല.
മത്തായി 5:13

അതിനാൽ ദൈവത്തിന്റെ സന്നിധിയിൽ ഒരു ഉപ്പിനോടു കൂടിയ ഭോജനയാഗമാകാം.
മറ്റുള്ളവർക്ക് നന്മയേകുന്ന ഉപ്പാകുവാൻ സർവ്വേശ്വരൻ ക്യപ ചൊരിയട്ടെ…

“ഞാൻ അധരങ്ങളുടെ ഫലം സ്യഷ്ടിക്കും” യെശയ്യാവു 57:19

March 18, 2025 / / 0 Comments

നാം പറയുന്ന വാക്കുകൾക്കു ന്യായവിധിയുണ്ടു. വാക്കുകളുടെ
ഫലം തരുന്നവൻ ദൈവമാണു. ഹ്യദയം നിറഞ്ഞു
കവിയുന്നതാണു അധരങ്ങൾ സംസാരിക്കുക എന്നു യേശു പറഞ്ഞു. അധരങ്ങൾ കൊണ്ടു
ശാപം പറഞ്ഞുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന
ഒത്തിരിപേരുണ്ടു. അധരങ്ങൾ കൊണ്ടു നിരാശാജനകമായ വാക്കുകൾ പറയുന്നവരും ധാരാളം. നാം ഭയപ്പെടുന്നതു വന്നു ഭവിക്കുമെന്നു വചനം പറയുന്നു. അധരം കൊണ്ടു വിശ്വാസം ഏറ്റുപറഞ്ഞു അത്ഭുതങ്ങൾ ദർശിക്കുന്നവരായി നാം മാറണം.അധരങ്ങൾ കൊണ്ടു പ്രത്യാശാവാക്കുകൾ പറഞ്ഞാൽ
അതു തന്നെ നാം അനുഭവിക്കും.

“മരണവും ജീവനും നാവിന്റെ
അധികാരത്തിൽ ഇരിക്കുന്നു.
അതിൽ ഇഷ്ടപ്പെടുന്നവർ അതിന്റെ ഫലം അനുഭവിക്കും”
സദ്യശവാക്യങ്ങൾ 18:21

നാവു ജീവിതത്തെ മുഴുവനായി നിയന്ത്രിക്കുന്ന അവയവമാണെന്നും കുതിരയെ
കടിഞ്ഞാണിട്ടു നിയന്ത്രിക്കുന്ന പോലെ നാവിനെ
നിയന്ത്രിക്കേണ്ടത് ആണെന്നും നാവിന്റെ ദോഷവശങ്ങളെ
കുറിച്ചെല്ലാം യാക്കോബ് 3-ാം അദ്ധ്യായത്തിൽ
വിശദമായി പറയുന്നുണ്ടു.

“വാക്കു അടക്കിവെക്കുന്നവൻ
പരിജ്ഞാനമുള്ളവൻ. ശാന്തമാനസൻ ബുദ്ധിമാൻ തന്നേ. മിണ്ടാതിരുന്നാൽ ഭോഷനെപോലും ജ്ഞാനിയായും
അധരം അടെച്ചുകൊണ്ടാൽ വിവേകിയായും എണ്ണും”
സദ്യശവാക്യങ്ങൾ 17:27,28

നാം നാവുകൊണ്ടു അനുഗ്രഹങ്ങൾ
പറയുന്നവരായി മാറണം. ശാപവാക്കുകളെ ആരോടും പറയരുതു. വായുടെ ഫലത്താലാണു മനുഷ്യനു നന്മ
അനുഭവിക്കുന്നതു. കയ്പു പറഞ്ഞാൽ
ജീവിതത്തിൽ കയ്പായതു വന്നു
ഭവിക്കും.

തക്ക സമയത്തു നല്ല വാക്കുകൾ പറയുക.

“തക്കസമയത്തു പറഞ്ഞ വാക്കു വെള്ളിത്താലത്തിൽ പൊൻ നാരങ്ങ പോലെ” സദൃശ്യവാക്യം .25 :11

നമ്മുടെ ഭവനങ്ങളിൽ അടുക്കളയിലും മറ്റും കഷ്ടപ്പെടുന്നവർ അനേകരുണ്ടു. ആരും ശ്രദ്ധിക്കാതെ പോകുന്നു അവരുടെ വേതനമില്പാത്ത സേവനങ്ങൾ. ഒരു കറി നന്നായാൽ ഒന്നു പ്രശംസിക്കുവാൻ പോലും ആരും മുതിരാറില്ല. എന്നാൽ കറി ചീത്തയായാലോ ധാരാളം പഴി വാക്കുകൾ പറഞ്ഞു അവരെ വേദനിപ്പിക്കുകയും തളർത്തുകയും ചെയ്യുന്നവരും അനേകം പേരുണ്ടു. .ഏതു നല്ല കാര്യവും പ്രശംസ അർഹിക്കുന്നു. ജീവിത പങ്കാളികളോടു നല്ല വാക്കു പറഞ്ഞു അവരെ പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കുന്നവർ കുറവാണു. ഇങ്ങനെയുള്ളവർ അവരുടെ ജീവിതപങ്കാളി മരിക്കുമ്പോൾ ധാരാളം ഗുണങ്ങൾ പ്രകീർത്തിച്ചു കരയുന്നതു കാണാം . മരണപ്പെട്ടു കിടക്കുമ്പോൾ അല്ല നല്ല വാക്കുകൾ ആവശ്യം. ഒരു നല്ല വാക്കു തക്കസമയത്തു ഉപയോഗിച്ചാൽ അതു മറ്റുള്ളവരെ ആനന്ദിപ്പിക്കും.

നാം എപ്പോഴും വിശ്വാസത്തിന്റെ വാക്കുകൾ ഉരിയാടണം.ശോധനകൾ അടിക്കടി
ആഞ്ഞടിച്ചപ്പോൾ ഇയ്യോബ് ദൈവത്തിൽ ആശ്രയിച്ചു ഇപ്രകാരം പറഞ്ഞു.

” എന്നെ ശോധന കഴിച്ചാൽ ഞാൻ പൊന്നുപോലെ പുറത്തുവരും” ഇയ്യോബ് 23:10

രക്തസ്രവമുള്ള സ്തീയുടെ അധരങ്ങളിൽ നിന്നും ഉതിർന്ന
വിശ്വാസത്തിന്റെ വാക്കുകൾ
ശ്രദ്ധിക്കൂ.

“അവന്റെ വസ്ത്രം മാത്രം ഒന്നു
തൊട്ടാൽ എനിക്കു സൌഖ്യം
വരും എന്നു ഉള്ളം കൊണ്ടു പറഞ്ഞു” മത്തായി 9:21

ഉള്ളത്തിൽ നിന്നും പറഞ്ഞ വിശ്വാസവാക്കുകളുടെ ഫലം അവൾ അനുഭവിച്ചു. ശതാധിപന്റെ അധരങ്ങൾ സംസാരിച്ചതും വിശ്വാസത്തിന്റെ
വാക്കുകൾ. ശതാധിപൻ പറഞ്ഞു.

” കർത്താവേ, നീ എന്റെ പുരെക്കകത്തു വരുവാൻ
ഞാൻ യോഗ്യനല്ല.ഒരു വാക്കു
മാത്രം കല്പിച്ചാൽ എന്റെ ബാല്യക്കാരനു സൌഖ്യം വരും.”
മത്തായി 8:8

യേശു പോലും അവന്റെ വിശ്വാസം കണ്ടു അതിശയിച്ചു.
ബാല്യക്കാരനു രോഗസൗഖ്യം
ലഭിക്കയും ചെയ്തു.

വിശ്വാസത്തോടെ
മലകളോടു നീങ്ങിപോകാൻ പറഞ്ഞാൽ അതുതന്നെ സംഭവിക്കുമെന്നു യേശു പറഞ്ഞു. മരണവാക്കുകൾ പറയാനും ജീവന്റെ വാക്കുകൾ
പറയുവാനും നമുക്കു അധികാരമുണ്ടു. രോഗവും വേദനകളും നമ്മെ തളർത്തുമ്പോൾ നാം പ്രത്യാശയോടെ പറയണം.

” ഞാൻ മരിക്കയില്ല. ഞാൻ
ജീവനോടെയിരുന്നു യഹോവയുടെ പ്രവ്യത്തികളെ
വർണ്ണിക്കും”
118-ാം സങ്കീർത്തനം 17-ാം വാക്യം.

ജീവിതത്തിലെ വേദനകളിൽ ദൈവമുഖത്തേക്കു നോക്കി
പ്രകാശിതരാകാം. അധരങ്ങളിൽ
നിന്നും സ്തുതിയും സ്തോത്രവും
കരേറ്റാം…. വിശ്വാസവചനങ്ങൾ
നാം പറയാതെ, മുന്നിൽ പർവ്വതങ്ങൾ
പോലെ നിൽക്കുന്ന പ്രശ്നങ്ങൾ
നീങ്ങിപോകയില്ല.

യേശു നമ്മെ
ശപിക്കുന്നവരെ പോലും അനുഗ്രഹിച്ചു. യേശുവിന്റെ വായിൽ നിന്നും ഒരിക്കലും അരുതാത്തതു
പുറപ്പെട്ടില്ല എന്നു നാം ഓർക്കേണം. എത്രയോ നിന്ദകളിലൂടേയും പരിഹാസങ്ങളിലൂടേയും യേശു കടന്നുപോയി. യേശു ആ സന്ദർഭങ്ങളിൽ എങ്ങനെ നിലകൊണ്ടു എന്നു ശ്രദ്ധിക്കണം. യേശുവിനെ തന്നെ സൂക്ഷിച്ചു
നോക്കുക. യേശുവാണു നമ്മുടെ മാത്യക.

“നിങ്ങൾ അവന്റെ കാൽചുവടു
പിന്തുടരുവാൻ ഒരു മാത്യക വെച്ചേച്ചു പോയിരിക്കുന്നു..
അവൻ പാപം ചെയ്തിട്ടില്ല.
അവന്റെ വായിൽ വഞ്ചന
ഒന്നും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. തന്നെ
ശകാരിച്ചിട്ടു പകരം ശകാതിരിക്കാതെയും കഷ്ടം അനുഭവിച്ചിട്ടു ഭീഷണം പറയാതെയും ന്യായമായി വിധിക്കുന്നവങ്കൽ കാര്യം ഭരമേല്പിക്കയത്രേ ചെയ്തതു.
1പത്രോസ് 2:21,22,23

വീണ്ടും പത്രോസു പറയുന്നു.

“ദോഷത്തിനു ദോഷവും ശകാരത്തിനു ശകാരവും
പകരം ചെയ്യാതെ നിങ്ങൾ
അനുഗ്രഹം അനുഭവിക്കേണ്ടതിന്നു വിളിക്കപ്പെട്ടതുകൊണ്ടു
അനുഗ്രഹിക്കുന്നവർ
ആയിരിപ്പിൻ.
ജീവനെ ആഗ്രഹിക്കയും ശുഭകാലം കാണ്മാൻ ഇച്ഛിക്കയും ചെയ്യുന്നവൻ ദോഷം ചെയ്യാതെ
തന്റെ നാവിനേയും വ്യാജം പറയാതെ അധരത്തേയും
അടക്കി കൊള്ളട്ടെ”
1പത്രോസ് 3: 9,10

നമ്മുടെ അധരങ്ങളിൽ നിന്നും
നല്ല ഫലങ്ങൾ പുറപ്പെടുവിക്കാം.
നമ്മുടെ അധരങ്ങളെ അധരങ്ങളുടെ കാവൽക്കാരനായ
യേശുവിൽ സമർപ്പിക്കാം.
അങ്ങനെ വാക്കുകൾ ഉപ്പിനാൽ
രുചിവരുത്തി നല്ല ഫലങ്ങൾ
സ്യഷ്ടിക്കുന്നവരായി മാറുവാൻ സർവ്വേശ്വരൻ ക്യപകൾ വർഷിക്കട്ടെ…

“നല്ല കാവൽക്കാരൻആയിരിക്കുക”

March 18, 2025 / / 0 Comments

“ഞാൻ നിന്നെ യിസ്രായേൽഗ്യഹത്തിന്നു കാവൽക്കാരനാക്കി
ഇരിക്കുന്നു.നീ എന്റെ വായിൽ നിന്നു വചനം കേട്ടു എന്റെ നാമത്തിൽ അവരെ ബോധിപ്പിക്കണം. ഞാൻ ദുഷ്ടനോടു നീ മരിക്കും എന്നു കല്പിക്കുമ്പോൾ നീ അവനെ ഓർപ്പിക്കയോ, ദുഷ്ടനെ ജീവനോടെ രക്ഷിക്കേണ്ടതിന്നു അവൻ തന്റെ ദുർമാർഗ്ഗം വിടുവാൻ അവനെ ഓർപ്പിച്ചുകൊണ്ടും ഒന്നും പറകയോ ചെയ്യാഞ്ഞാൽ, ദുഷ്ടൻ തന്റെ അക്യത്യത്തിൽ മരിക്കും. അവന്റെ രക്തമോ ഞാൻ നിന്നോടു ചോദിക്കും. എന്നാൽ നീ ദുഷ്ടനെ ഓർപ്പിച്ചിട്ടും അവൻ തന്റെ ദുഷ്ടതയും ദുർമാർഗവും വിട്ടുതിരിയുന്നില്ലെങ്കിൽ അവൻ തന്റെ അക്യത്യത്തിൽ മരിക്കും നീയോ നിന്റെ പ്രാണനെ രക്ഷിച്ചിരിക്കുന്നു”
യെഹെസ്കേൽ 3:17-19

യിസ്രയേൽഗ്യഹത്തിന്റെ കാവൽക്കാരനായി യഹോവ
യെഹെസ്കേലിനെ നിയമിച്ചു. യിസ്രായേൽ ഗ്യഹത്തിന്റെ സ്വഭാവങ്ങളെ കുറിച്ചു യഹോവ രണ്ടാം അദ്ധ്യായത്തിലും മൂന്നാം അദ്ധ്യായത്തിലും പറയുന്നു. അവർ
മത്സരിക്കുന്ന ജനം.ധാർഷ്ട്യവും
ദുശ്ശാഠ്യവും ഉള്ളവർ.
മനസ്സിലാക്കാൻ പറ്റാത്ത വിപ്ളവക്കാരികൾ.
കടുത്ത നെറ്റിയും കഠിനഹ്യദയവും ഉള്ളവർ. ഈ ജനത്തിന്റെ കാവൽക്കാരനാകുവാൻ യഹോവ യെഹെസ്കേലിനെ
അയക്കുന്നു. അയക്കുമ്പോൾ
ദൈവം വിലയേറിയ ഒരു സമ്മാനം നൽകി അവനെ ശക്തിപ്പെടുത്തുന്നു.ആ സമ്മാനം എന്താണെന്ന് ശ്രദ്ധിച്ചാലും.

“ഞാൻ നിനക്കു തരുന്നതു നീ വായ്തുറന്നു തിന്നുക.ഞാൻ
നോക്കിയപ്പോൾ ഒരു കൈ എങ്കലേക്കു നീട്ടിയിരിക്കുന്നതും
അതിൽ ഒരു പുസ്തകച്ചുരുൾ
ഇരിക്കുന്നതും കണ്ടു.അവൻ
അതിനെ എന്റെ മുമ്പിൽ വിടർത്തി.അതിൽ അകത്തും പുറത്തും എഴുത്തുണ്ടായിരുന്നു.
വിലാപങ്ങളും സങ്കടവും കഷ്ടവും അതിൽ എഴുതിയിരുന്നു”
യെഹെസ്കേൽ 2:8-10

ആ ചുരുൾ പ്രവാചകനോടു ഭക്ഷിക്കുവാൻ യഹോവ ആവശ്യപ്പെട്ടു.

“അങ്ങനെ ഞാൻ അതു തിന്നു.
അതു വായിൽ തേൻപോലെ
മധുരമായിരുന്നു”
യെഹെസ്കേൽ 3:3

യെഹെസ്കേയിലിന്റെ ശുശ്രൂഷ കഷ്ടവും പ്രയാസവും നിറഞ്ഞതാണെന്നു യഹോവ യെഹെസ്കേയേലിനു ദർശനം കാണിക്കുന്നു. എന്നാൽ ദൈവത്തിന്റെ വചനം സമ്യദ്ധമായി ഭക്ഷിക്കുവാൻ ദൈവം
നൽകുകയും ധൈര്യത്തോടെ
സംസാരിക്കാൻ ആവശ്യപ്പെടുകയും ചെയ്യുന്നു. ദൈവാത്മാവു പ്രവാചകനെ
കെബാർനദീതീരത്തു പാർത്ത
തേൻ-ആബീബിലെ പ്രവാസികളുടെ അടുക്കൽ എത്തിക്കുന്നു.
യഹോവയുടെ വചനം അവരോടു ധൈര്യത്തോടെ
പ്രസ്താവിക്കുവാൻ ആവശ്യപ്പെടുന്നു. അവരുടെ
കാവൽക്കാരനായിരുന്നു അവരോടു പറയേണ്ട കാര്യങ്ങൾ യഹോവ ഓർമ്മിപ്പിക്കുന്നു.
അവരുടെ ദുഷ്ടതയും നീതികേടും വിടുവാൻ അവരെ ഉപദേശിക്കണമെന്നും അല്ലാഞ്ഞാൽ അവർ
മരിക്കുമെന്നും ഓർമ്മിപ്പിക്കണമെന്നു
യഹോവ യെഹെസ്കേലിനോടു
ആവശ്യപ്പെടുന്നു. അതു പറയാതിരുന്നാൽ പ്രവാചകനോടു അവരുടെ
മരണത്തിനു പകരം ചോദിക്കുമെന്നും യഹോവ പറയുന്നു.

നാം ദൈവം നിയമിച്ചിട്ടുള്ള കാവൽക്കാരാണു. കാവൽക്കാർ
എന്ന നിലയിൽ വലിയൊരു ഉത്തരവാദിത്വം നമുക്കുണ്ടു.
പലതും കാവൽ ചെയ്യുവാൻ
ദൈവം നമ്മെ ഏല്പിച്ചിരിക്കുന്നു.
നല്ല കാവൽക്കാർ
ആകണമെങ്കിൽ ദൈവത്തിന്റെ
വചനമാകുന്ന ചുരുൾ ഭക്ഷിക്കണം.നല്ല കാവൽക്കാരൻ ദൈവത്തിന്റെ വചനങ്ങളെ പങ്കുവയ്ക്കും. നമ്മുടെ ഭവനത്തിലുള്ളവരോടു പ്രത്യേകിച്ചു നമ്മുടെ മക്കളോടും സഹോദരന്മാരോടും
പാപത്തെ കുറിച്ചും നീതിയെ കുറിച്ചും , പറഞ്ഞു കൊടുക്കും. ദൈവത്തെ അറിയാത്തവരോടു സുവിശേഷം
പങ്കുവയ്ക്കേണ്ട വലിയൊരു ചുമതല കാവൽക്കാരനെന്ന
നിലയിൽ നമുക്കുണ്ടു..
കായേൻ നല്ലൊരു കാവൽക്കാരൻ
ആയിരുന്നില്ല.
“ഞാൻ എന്റെ സഹോദരന്റെ
കാവൽക്കാരനോ” എന്ന കായേൻ്റെ ചോദ്യത്തിൽ നിന്നുതന്നെ
അതു വ്യക്തമാണു.

കാവൽക്കാരനെന്ന നിലയിൽ
നമ്മുടെ ശരീരത്തെ കാത്തു സൂക്ഷിക്കേണ്ട ചുമതല നമുക്കുണ്ടു. കാവൽക്കാരനെന്ന നിലയിൽ നമ്മുടെ കുടുംബത്തെ കാത്തു
പരിപാലിപ്പാൻ നമുക്കു ചുമതലയുണ്ടു..ഈ ചുമതല സഭയോടും സമൂഹത്തോടും ദേശത്തടും ഉണ്ടാകണം. എല്ലാവർക്കും
യേശുവെന്ന രക്ഷകനെ
ചൂണ്ടികാട്ടുവാനുള്ള ചുമതല ഉണ്ട്. യഹോവ പറയുന്നു. മത്സരഗ്യഹത്തേക്കാണു നമ്മെ അയക്കുന്നതെന്നു. കേൾക്കുന്നവർ കേൾക്കെട്ടെയെന്നും കേൾക്കാതിരിക്കുന്നവർ മത്സരഗ്യഹമായി ഇരിക്കട്ടെയെന്നും യഹോവ
പ്രവാചകനോടു പറയുന്നു.
പ്രബോധനം കേട്ടു അനുസരിക്കുന്നവൻ അതിനാൽ
ജീവിക്കുമെന്നും പ്രബോധനം കേട്ടു
ദുഷ്ടത കൈവിടാതിരുന്നാൽ അവൻ മരിക്കുമെന്നും ദൈവം മുന്നറിയിപ്പു തരുന്നു.

വചനമെന്ന ചുരുൾ ഭക്ഷിച്ചു നല്ല കാവൽക്കാരൻ
ആയിരിക്കുന്നവരോടു യഹോവ ഒരു വലിയ വാഗ്ദത്തം നൽകുന്നു.

“നീയോ നിന്റെ പ്രാണനെ രക്ഷിച്ചിരിക്കുന്നു”
യെഹെസ്കേൽ 3:19

നല്ല കാവൽക്കാരായി ഈ
ലോകത്തിൽ വസിച്ചു ജീവകിരീടം പ്രാപിപ്പാൻ ദൈവം
നമ്മെ യോഗ്യരാക്കട്ടെ..

വചനം കേട്ടവരോട്, അത്ഭുതങ്ങൾ കണ്ടവരോട്, കൂടെ നടന്നവരോട് യേശു പല ചോദ്യങ്ങളും ചോദിച്ചു. അതിൽ പ്രസക്തമായ ചില ചോദ്യങ്ങൾ ഇന്ന് ചിന്തിക്കാം.

March 18, 2025 / / 0 Comments

1) “ഒരു മനുഷ്യൻ സർവ്വലോകവും നേടീട്ടും തന്റെ ജീവനെ നഷ്ടപ്പെടുത്തിയാൽ അവന്നു എന്തു പ്രയോജനം? അല്ല, തന്റെ ജീവനെ വീണ്ടുകൊൾവാൻ മനുഷ്യൻ എന്തു മറുവില കൊടുക്കും?
മത്തായി 16:26

ഈ ലോകത്തിലെ പലതും നമുക്ക് നേടിയെടുക്കുവാൻ കഴിയും. നേടിയെടുക്കുവാൻ പല ദുഷിച്ച വഴികളും തേടുന്നവർ ഉണ്ടാകാം.
എന്നാൽ ഈ ലോകത്തിൽ ആയുസ്സും
ആരോഗ്യവും,സമ്പത്തും
പ്രശസ്തിയും,
സുഹ്യദ്ബന്ധങ്ങളും എല്ലാം നേടിയെടുത്താലും
നിത്യജീവൻ അഥവാ രക്ഷ പ്രാപിക്കുന്നില്ലെങ്കിൽ
ഒരു പ്രയോജനവും ഇല്ല.
അവർ തീർച്ചയായും പുഴുക്കൾ,വേദന,ദണ്ഡനംകഠിനദാഹം എന്നിവയുള്ള സാത്താന്റെ സാമ്രാജ്യത്തിലേക്ക്
പോകേണ്ടിവരും

2)“ജനങ്ങൾ മനുഷ്യപുത്രനെ ആർ എന്നു പറയുന്നു?” മത്തായി 16:13

യേശു ഫിലിപ്പിന്റെ കൈസര്യയുടെ പ്രദേശത്തു എത്തിയപ്പോൾ യേശു ചോദിച്ച ചോദ്യം ആണ്
ഇത്. ഇന്നും പലർക്കും പല ഉത്തരമാണ് ഈ ചോദ്യത്തിനുള്ളത്. പത്രൊസ് ശരിയായ ഉത്തരം പറഞ്ഞു.

” നീ ജീവനുള്ള ദൈവത്തിന്റെ പുത്രനായ ക്രിസ്തു എന്നു ഉത്തരം പറഞ്ഞു”മത്തായി 16:16

യേശു മതസ്ഥാപകനോ,
പ്രവാചകനോ,
വിപ്ളവക്കാരനോ അല്ല.
ജീവനുള്ള ദൈവത്തിന്റെ
പുത്രനായ ക്രിസ്തു ആണ്. നമ്മുടെ ഏക രക്ഷകനാണ്.

” മറ്റൊരുത്തനിലും രക്ഷ ഇല്ല; നാം രക്ഷിക്കപ്പെടുവാൻ ആകാശത്തിൻ കീഴിൽ മനുഷ്യരുടെ ഇടയിൽ നല്കപ്പെട്ട വേറൊരു നാമവും ഇല്ല”
അപ്പൊ.പ്രവ 4:12

3) ” പിന്നെ അവൻ അവരോടു: “നിങ്ങൾ ഇങ്ങനെ ഭീരുക്കൾ ആകുവാൻ എന്തു? നിങ്ങൾക്കു ഇപ്പോഴും വിശ്വാസമില്ലയോ” എന്നു പറഞ്ഞു” മർക്കൊസ് 4:40

യേശുവിനോടൊപ്പം സഞ്ചരിക്കുമ്പോൾ പടക് മുക്കികളയുമാറ് കാറ്റും തിരമാലകളും ആഞ്ഞടിച്ചപ്പോൾ ഭീതി പൂണ്ട് പരിഭ്രമത്തിലായ ശിഷ്യരോട് ചോദിക്കുന്ന ചോദ്യമാണിത്.
ഇന്ന് പലതരം ഭയങ്ങളാൽ ആകുലപെട്ട്
മനുഷ്യൻ വസിക്കുന്നു. എന്നാൽ ജീവിതമാകുന്ന
പടകിനെ നിയന്ത്രിക്കാൻ
അമരത്ത് രക്ഷകനായ യേശു എപ്പോഴും ഉണ്ട് എന്ന് നാം വിശ്വസിക്കണം.

4) “അവൻ അവനോടു: “ന്യായപ്രമാണത്തിൽ എന്തു എഴുതിയിരിക്കുന്നു?

ഒരു ന്യായശാസ്ത്രി യേശുവിനോട് നിത്യജീവന്നു അവകാശി ആയിത്തീരുവാൻ എന്തു ചെയ്യേണം എന്നു പരീക്ഷിച്ചു ചോദിച്ചപ്പോൾ യേശു പറഞ്ഞ മറുപടിയാണ്. ഈ ചോദ്യം
വചനം നാം വായിക്കേണ്ടതിൻ്റേയും
പഠിക്കേണ്ടതിൻ്റേയും
ആവശ്യകത വെളിപ്പെടുത്തുന്നു.
ആകാശം മാറിയാലും
ഭൂമി മാറിയാലും യേശുവിന്റെ വചനങ്ങൾ മാറുകയില്ല.

5) “ഞാൻ നിനക്കു എന്തു ചെയ്തുതരേണമെന്നു നീ ഇച്ഛിക്കുന്നു”
മർക്കൊസ് 10:51

യേശു യെരീഹോവിൽ എത്തി; പിന്നെ അവൻ ശിഷ്യന്മാരോടും വലിയ പുരുഷാരത്തോടുംകൂടെ യെരീഹോവിൽനിന്നു പുറപ്പെടുമ്പോൾ തിമായിയുടെ മകനായ ബർത്തിമായി എന്ന ഒരു കുരുടനായ ഭിക്ഷക്കാരൻ ദാവീദുപുത്രാ, യേശുവേ, എന്നോടു കരുണ തോന്നേണമേ എന്നു നിലവിളിച്ചപ്പോൾ യേശു ചോദിച്ച ചോദ്യമാണിത്.
അവൻ യേശുവിനോട് കാഴ്ച്ച ചോദിച്ചു. നമ്മുടെ നിലവിളികൾ ദൈവം കേൾക്കുന്നു. ഞാൻ എന്തു ചെയ്തുതരേണം എന്ന് എപ്പോഴും ചോദിക്കുന്നു.
ഭൗതീക കാര്യങ്ങൾക്ക്
മാത്രമല്ല നമ്മുടെ ആത്മീകനയനങ്ങൾക്ക്
കാഴ്ച്ച ലഭിക്കുന്നതിനായും നാം പ്രാർത്ഥിക്കേണ്ടതാണ്.

6) ” നിങ്ങൾ എന്നെ കർത്താവേ, കർത്താവേ എന്നു വിളിക്കയും ഞാൻ പറയുന്നതു ചെയ്യാതിരിക്കയും ചെയ്യുന്നതു എന്തു?
ലൂക്കോസ് 6:46

കപടഭക്തിക്കാരെ കുറിച്ച്
യേശു പറയുന്ന ഭാഗമാണിത്. “കർത്താവേ” എന്ന് നാം എപ്പോഴും വിളിക്കും. എന്നാൽ കർത്താവിന്റെ കല്പനകൾ അനുസരിക്കുന്നതിനോ
അതിൻ പ്രകാരം ജീവിക്കുന്നതിനൊ
നാം തയ്യാറാകുന്നില്ല. അങ്ങനെയുള്ളവരോട്
ആണ് ഈ ചോദ്യം. യേശു
മറ്റൊരിടത്ത് ഇങ്ങനെ പറയുന്നു.

‘ എന്നോടു കർത്താവേ, കർത്താവേ, എന്നു പറയുന്നവൻ ഏവനുമല്ല, സ്വർഗ്ഗസ്ഥനായ എന്റെ പിതാവിന്റെ ഇഷ്ടം ചെയ്യുന്നവൻ അത്രേ സ്വർഗ്ഗരാജ്യത്തിൽ കടക്കുന്നതു.”
മത്തായി 7:21

7) “നീ ഇവരിൽ അധികമായി എന്നെ സ്നേഹിക്കുന്നവോ?
യോഹന്നാൻ 21:15

യേശു മരിച്ച് ഉയിർത്തെഴുന്നേറ്റതിന്
ശേഷം മൂന്ന് തവണ ശിഷ്യന്മാർക്ക് പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടു. അവരിൽ
പത്രൊസിനോടാണ് യേശു ഈ ചോദ്യം ചോദിക്കുന്നത്.

മുന്നിൽ ജീവിതകാലം മുഴുവൻ ജീവിക്കാനുള്ള
നന്മ ഒരുക്കുന്ന ഗലീലകടൽ. യേശു പറഞ്ഞപ്രകാരം വലയെറിഞ് പിടിച്ച സമ്പത്തിന്റെ പ്രതീകമായ153 വലിയ മീൻകൂട്ടം. യേശു അവർക്കായി പ്രാതൽ ഒരുക്കി ചോദിച്ച ചോദ്യമാണിത്.

പ്രിയമുള്ളവരെ, ദൈവം ഒരുപാട് അനുഗ്രഹങ്ങൾ
വാരികോരി ചൊരിഞില്ലേ? യേശു നമ്മെ നോക്കി ഇന്നും ഇതേ ചോദ്യം ചോദിക്കുന്നു. നമുക്കുള്ളതിനേക്കാൾ
നമുക്കുള്ളവരെക്കാൾ
അധികമായി നാം യേശുവിനെ സ്നേഹിക്കുന്നുണ്ടോ?
അവരോട് യേശു പറയുന്നു. “എൻ്റെ കുഞ്ഞാടുകളെ മേയ്ക്കുക” ആർ യേശുവിനുവേണ്ടി പോകും. ഇതാണ് സുപ്രസാദകാലം. ഇതാണ്
രക്ഷാസമയം. യേശുവിന്റെ കല്പനകളെ
പാലിച്ച് ജീവിക്കാം.

” സകലവും ദൈവത്തിൽ ഭരമേല്പിക്കുവിൻ”

March 18, 2025 / / 0 Comments

ഇന്ന് ഭാരങ്ങൾ സ്വയം വഹിച്ച് ക്ഷീണിച്ച് പോകുന്നവരാണ് പലരും.
സുഖദു:ഖസമ്മിശ്രമായ
ഈ കാലഘട്ടത്തിൽ മനുഷ്യർ ആശങ്കാകുലരാകുന്നത്
സ്വയം ഭാരങ്ങൾ വഹിച്ച് നീങ്ങുന്നത് കൊണ്ടാണ്.
യേശു നമ്മോടു പറയുന്നു.

” അദ്ധ്വാനിക്കുന്നവരും ഭാരം ചുമക്കുന്നവരും ആയുള്ളോരേ, എല്ലാവരും എന്റെ അടുക്കൽ വരുവിൻ; ഞാൻ നിങ്ങളെ ആശ്വസിപ്പിക്കും”
മത്തായി 11:28

നമ്മുടെ ഭാരങ്ങൾ നാം സ്വയം വഹിച്ച് നടക്കേണ്ട.
അത് വഹിക്കുവാൻ ശക്തനായവൻ നമ്മോടു കൂടെയുണ്ട്.
കരുതുന്ന ദൈവം സന്തതസഹചാരിയായീ
കൂടെ ഉള്ളതിനാൽ മനം കലങ്ങേണ്ട കാര്യമില്ല.
അതിനാൽ നമ്മുടെ ജീവിതം
ദൈവകരങ്ങളിൽ ഭരമേല്പിക്കേണം. ഭരമേല്പിക്കുക എന്ന് പറഞ്ഞാൽ പരിപൂർണ്ണമായി വിട്ടുകൊടുക്കുക,
സമർപ്പിക്കുക എന്നാണർത്ഥം. നാം നമ്മുടെ ജീവിതത്തെ
ആരിലാണ് ഭരമേല്പിച്ചിരിക്കുന്നത്?
ധനത്തിലാണോ? ആരോഗ്യത്തിലാണോ?
വിദ്യാഭ്യാസ യോഗ്യതയിലാണോ?
മാതാപിതാക്കന്മാരിൽ
ആണോ? കുഞ്ഞുങ്ങളിലാണോ? ജീവിതപങ്കാളിയിൽ
ആണോ? എന്നാൽ വചനം ഇപ്രകാരം പറയുന്നു.

” മനുഷ്യനിൽ ആശ്രയിച്ചു ജഡത്തെ തന്റെ ഭുജമാക്കി ഹൃദയംകൊണ്ടു യഹോവയെ വിട്ടുമാറുന്ന മനുഷ്യൻ ശപിക്കപ്പെട്ടവൻ.അവൻ മരുഭൂമിയിലെ ചൂരച്ചെടിപോലെയാകും; നന്മ വരുമ്പോൾ അതിനെ കാണാതെ മരുഭൂമിയിലെ വരണ്ട പ്രദേശങ്ങളിലും നിവാസികൾ ഇല്ലാത്ത ഉവർനിലത്തിലും പാർക്കും”
യിരേമ്യാവു 17:5,6

നാം നമ്മുടെ ജീവിതം നമുക്ക് ജീവൻ തന്ന നമ്മുടെ ജീവന് അവകാശിയായ ദൈവത്തിൽ ഭരമേല്പിക്കേണ്ടതാണ്.

” നിന്റെ ഭാരം യഹോവയുടെമേൽ വെച്ചുകൊൾക; അവൻ നിന്നെ പുലർത്തും; നീതിമാൻ കുലുങ്ങിപ്പോകുവാൻ അവൻ ഒരുനാളും സമ്മതിക്കയില്ല”
55-ാം സങ്കീ 22-ാം വാക്യം

നമുക്ക് സ്വയമായി ഒന്നും
ചെയ്യുവാൻ സാദ്ധ്യമല്ല.
എന്നാൽ ദൈവത്താൽ
സകലവും സാദ്ധ്യമാണ്.

” നിന്റെ പ്രവൃത്തികളെ യഹോവെക്കു സമർപ്പിക്ക; എന്നാൽ നിന്റെ ഉദ്ദേശങ്ങൾ സാധിക്കും”
സദൃശ്യവാക്യങ്ങൾ 16:3

ഇന്ന് മനുഷ്യൻ്റെ മനസ് കടൽ തിരപോലെ ആടിയുലയുന്നു. കാരണം
അവനിൽ അടിസ്ഥാനമായ വിശ്വാസം ഇല്ല എന്നതുതന്നെ. ഒരു കാര്യം ദൈവത്തിൽ ഭരമേല്പിച്ചാൽ പിന്നെ ആകുലപ്പെടേണ്ട കാര്യമില്ല. ആകുലപ്പെട്ടാൽ നാം ദൈവത്തെ വിശ്വസിക്കുന്നില്ല എന്നാണർത്ഥം.

ശദ്രക്, മേശക്,
അബേദ്നെഗോ എന്ന
യഹൂദ ബാലന്മാർ തങ്ങളുടെ ജീവനെ
ദൈവകരങ്ങളിൽ ഭരമേല്പിച്ചവരാണ്. അതിനാൽ തീച്ചൂള ഏഴു മടങ്ങ് ചൂടാക്കി ആ
അഗ്നിജ്വാലയിൽ എറിയപ്പെടുവാൻ പോകുമ്പോൾ നെബൂഖദ്നേസർ
രാജാവിനോട് അവർ ഉറപ്പിച്ച് ഇങ്ങനെ പറഞ്ഞു.

“ഞങ്ങൾ സേവിക്കുന്ന ദൈവത്തിന്നു ഞങ്ങളെ വിടുവിപ്പാൻ കഴിയുമെങ്കിൽ, അവൻ ഞങ്ങളെ എരിയുന്ന തീച്ചൂളയിൽനിന്നും രാജാവിന്റെ കയ്യിൽനിന്നും വിടുവിക്കും.
അല്ലെങ്കിലും ഞങ്ങൾ രാജാവിന്റെ ദേവന്മാരെ സേവിക്കയില്ല. രാജാവു നിർത്തിയ സ്വർണ്ണബിംബത്തെ നമസ്കരിക്കയുമില്ല എന്നു അറിഞ്ഞാലും എന്നു ഉത്തരം പറഞ്ഞു”
ദാനീയേൽ 3:17,18

കഷ്ടതയുടെ തീച്ചൂളകളിൽ വെന്തെരിയുകയാണോ?
ഭയപ്പെടേണ്ട. വെന്തെരിഞ്ഞാലും
വിടുവിക്കുവാൻ ദൈവത്തിന് കഴിയും. ദൈവത്തിന് മാത്രമേ കഴിയൂ. തീയ്യിൽ കൂടി വെന്തെരിഞ്ഞാൽ നിന്നെ
പൊന്നായി ദൈവം പുറത്ത് കൊണ്ടുവരും.
കഷ്ടതകളിൽ
ദൈവകരങ്ങളിൽ നമ്മെ ഭരമേല്പിക്കുവിൻ. യേശു
തീവ്രമായ കുരിശു മരണം
വഹിക്കുന്നതിനു മുൻപ് സമ്പൂർണ്ണമായി തന്നെ ദൈവകരങ്ങളിൽ ഏല്പിച്ച് കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.

“പിതാവേ, കഴിയും എങ്കിൽ ഈ പാനപാത്രം എങ്കൽനിന്നു നീങ്ങിപ്പോകേണമേ; എങ്കിലും ഞാൻ ഇച്ഛിക്കുംപോലെ അല്ല, നീ ഇച്ഛിക്കുംപോലെ ആകട്ടെ” എന്നു പ്രാർത്ഥിച്ചു.
മത്തായി 26:39

കഷ്ടം സഹിക്കുന്നവർ നന്മ ചെയ്തുകൊണ്ട് തങ്ങളുടെ പ്രാണനെ സ്രഷ്ടാവിൽ
ഭരമേല്പിക്കേണം എന്ന്
1പത്രൊസ് 4:19 ൽ പറയുന്നു. യേശു സകലതും പിതാവിൽ ഭരമേല്പിച്ചതായി നാം വായിക്കുന്നു. ദുസ്സഹമായ
വേദനയാൽ പ്രാണൻ പിടയുമ്പോഴും യേശു അത്യുച്ചത്തിൽ പറഞ്ഞു.

“പിതാവേ, ഞാൻ എന്റെ ആത്മാവിനെ തൃക്കയ്യിൽ ഏല്പിക്കുന്നു” ലൂക്കോസ് 23:46

ജീവിതത്തിൽ എത്ര വലിയ പ്രതിസന്ധികളിലൂടെ
കടന്നു പോയാലും ജീവനേയും നമുക്കുള്ള
സകലത്തിനേയും ദൈവകരങ്ങളിൽ ഭരമേല്പിക്കുക. അവൻ നിന്നെ പുലർത്തും. നീതിമാൻ കുലുങ്ങിപോകുവാൻ
ദൈവം ഒരിക്കലും ഇടവരുത്തുകില്ല.

” അവൻ നിങ്ങൾക്കായി കരുതുന്നതാകയാൽ നിങ്ങളുടെ സകല ചിന്താകുലവും അവന്റെമേൽ ഇട്ടുകൊൾവിൻ”
1 പത്രൊസ് 5:7

Smith Wigglesworth

November 14, 2024 / / 0 Comments

Smith Wigglesworth (1859–1947) was a British evangelist renowned for his powerful healing ministry and deep faith. Known as the “Apostle of Faith,” he led a remarkable ministry that witnessed extraordinary miracles, including reports of healings, resurrections, and life-transforming encounters with God. Despite his humble beginnings and lack of formal education, Wigglesworth became a prominent figure in the early Pentecostal movement, leaving an enduring legacy of faith and spiritual authority.

Early Life and Personal Background

Smith Wigglesworth was born on June 8, 1859, in Menston, Yorkshire, England, to a poor working-class family. From a young age, he worked with his father in manual labor jobs, including working as a plumber. Wigglesworth had limited formal education due to financial constraints and struggled with reading and writing well into his adulthood. However, he had a strong sense of spirituality from an early age. His grandmother, a devout Christian, played a significant role in teaching him about faith, and he accepted Jesus as his Savior at the age of eight.

Marriage and Spiritual Transformation

In 1882, Wigglesworth married Polly Featherstone, a fervent Christian and member of the Salvation Army. Polly was instrumental in Smith’s spiritual growth, encouraging him to pursue a deeper understanding of the Bible. She taught him to read and supported him as he sought to serve others through ministry. Together, they shared a passion for evangelism, reaching out to the poor, homeless, and downtrodden. Polly often preached at open-air meetings, and Smith supported her, learning by observing her ministry.

Although Wigglesworth had been a devout Christian, his true transformation began when he received the baptism of the Holy Spirit in 1907. This experience, described by Wigglesworth as receiving an “infilling of God’s power,” marked a turning point, equipping him with a newfound zeal and boldness to preach, pray, and heal.

Ministry and Healing Work

Wigglesworth’s ministry quickly became known for extraordinary signs and wonders, including healings and even reports of people being raised from the dead. Known for his straightforward, often unconventional approach to healing and deliverance, Wigglesworth was famous for his unwavering faith and determination to see miraculous results. He believed in the literal interpretation of Scriptures, particularly passages on healing, such as:

  • Mark 16:17-18: “And these signs will accompany those who believe: In my name they will drive out demons… they will place their hands on sick people, and they will get well.”
  • James 5:14-15: “Is anyone among you sick? Let them call the elders of the church to pray over them… And the prayer offered in faith will make the sick person well.”

Wigglesworth’s methods were unconventional and sometimes controversial. He believed in praying with boldness and did not shy away from intense methods of healing, sometimes even “punching” afflicted areas. When criticized, he explained that his actions were aimed at confronting the evil spirit or sickness rather than the person.

Key Aspects of Wigglesworth’s Ministry and Beliefs

  1. Radical Faith in God’s Power: Wigglesworth believed that faith was essential to healing and miracles. He often quoted Hebrews 11:6, which states, “Without faith it is impossible to please God.” His unwavering belief in God’s ability to heal any illness or disease made him one of the most sought-after healing ministers of his time.
  2. Prayer and the Holy Spirit: Wigglesworth placed significant emphasis on prayer and the power of the Holy Spirit, considering both essential for a victorious Christian life. He believed in praying with authority, expecting results, and relying on the guidance of the Holy Spirit for discernment and power.
  3. Healing Ministry: Numerous documented accounts and testimonies affirm Wigglesworth’s reputation as a healer. It is reported that he healed individuals suffering from a wide range of ailments, including blindness, deafness, and terminal illnesses. Wigglesworth also claimed that several people had been raised from the dead through his ministry, attributing all glory to God and His power.
  4. Simple, Bible-Centered Teaching: Despite his lack of formal theological education, Wigglesworth preached with simplicity and conviction, basing his teachings directly on Scripture. He believed that all Christians could perform miracles if they had the faith and that God’s promises in the Bible were true and reliable.

Global Influence and Evangelistic Campaigns

In the 1920s and 1930s, Wigglesworth traveled internationally, preaching in the United States, Europe, Australia, New Zealand, and South Africa. His meetings often attracted thousands of attendees who were eager to witness his teachings and the miracles associated with his ministry.

The Pentecostal movement was gaining momentum during this time, and Wigglesworth became a prominent figure within it. His ministry inspired other preachers and evangelists, and he mentored many young leaders, including Lester Sumrall and Howard Carter, who would continue to spread Pentecostal teachings worldwide. Wigglesworth’s influence was pivotal in the expansion of the charismatic movement, which emphasized the gifts of the Holy Spirit, including healing, prophecy, and speaking in tongues.

Personal Life and Character

Wigglesworth was known for his humility, discipline, and dedication to prayer. He reportedly read only the Bible, choosing not to consume newspapers or other literature. Those close to him described him as a man of immense faith, quick to pray and eager to minister to others.

He had a deep sense of compassion for the sick and brokenhearted, seeing his ministry as a way to serve God and bring His love to those in need. Even in his later years, Wigglesworth continued to preach, pray, and believe in miracles, despite facing personal health issues.

Later Years and Legacy

Smith Wigglesworth’s wife Polly passed away in 1913, which was a difficult time for him. However, he continued his ministry and found solace in his faith, trusting that he would see her again in heaven. He maintained his ministry activities well into old age and continued to travel and preach until his health declined. He passed away on March 12, 1947, while attending a church service in Wakefield, England.

Lasting Impact

Smith Wigglesworth’s legacy endures as one of the most influential healing ministers of the Pentecostal and charismatic movements. His teachings and stories of faith have inspired millions of believers worldwide. His life is often cited as a testament to the power of faith and the Holy Spirit, and his writings, which include collections of his sermons, such as Ever Increasing Faith, continue to encourage Christians to pursue a life of deep faith and reliance on God’s power.

Some of the key elements of Wigglesworth’s legacy include:

  • Inspiration for Pentecostal and Charismatic Believers: Wigglesworth’s life has inspired a bold approach to faith and the gifts of the Spirit, influencing modern-day ministries focused on healing and deliverance.
  • Faith-Based Teachings: His emphasis on faith as the foundation for experiencing God’s miraculous power continues to resonate within Christian communities worldwide.
  • Enduring Influence: Many evangelists and faith healers draw upon Wigglesworth’s teachings and stories as examples of God’s power in action, and his legacy lives on through books, sermons, and testimonies that highlight his life’s work.

Smith Wigglesworth remains a compelling example of a man with a humble background who was transformed by faith and the Holy Spirit into a powerful instrument of God’s love and healing. His life and ministry continue to inspire believers to live boldly in faith, trusting in the power of God to work miracles and change lives.

Alexander Duff

November 14, 2024 / / 0 Comments

Alexander Duff (1806–1878) was a pioneering Scottish Christian missionary and educator who made significant contributions to the development of modern education in India. Known for his innovative methods and dedication to the educational and spiritual upliftment of the Indian population, Duff is widely remembered as a key figure in establishing Western-style education and laying the foundation for modern educational reforms in India.

Early Life and Education

Alexander Duff was born on April 15, 1806, in Moulin, Perthshire, Scotland. Raised in a devout Presbyterian family, Duff showed an early interest in academics and the Christian faith. He pursued his studies at the University of St. Andrews in Scotland, where he developed an interest in missionary work and education. Duff was greatly influenced by Thomas Chalmers, a prominent minister and social reformer in the Church of Scotland, who encouraged him to consider missionary work.

Call to Missionary Work

In the 1820s, Duff felt a calling to serve as a missionary and chose to work in India. The Church of Scotland was supportive of his vision, particularly his desire to use education as a tool for mission work. His mission in India was seen as groundbreaking at the time, as he envisioned an approach that combined Christian teaching with a Western curriculum to address both the educational and spiritual needs of the Indian people.

Journey to India

In 1829, Duff embarked on a journey to India. He encountered numerous hardships, including two shipwrecks on the way, losing almost all his belongings. Despite these setbacks, Duff remained determined to reach India and finally arrived in Calcutta (now Kolkata) in May 1830. His resilience and commitment impressed many, and he quickly began working to establish his mission.

Educational Philosophy and Establishment of Duff College

Duff’s approach to education was unique for his time. He believed that Western education, particularly in English, could serve as a powerful means of introducing Indian students to modern science, literature, and Christian principles. His goal was to provide a comprehensive education that integrated Christian values with secular subjects, hoping to inspire both intellectual and moral transformation.

In 1830, he founded the General Assembly’s Institution in Calcutta, which was later renamed Scottish Church College and informally known as Duff College. His curriculum emphasized the English language, Western sciences, literature, and moral philosophy, in addition to Bible studies. Duff was instrumental in popularizing the English language as a medium of instruction, believing it would open up avenues for Indians to access modern scientific knowledge and Christian teachings.

Impact on Indian Education

Duff’s work had a profound influence on the educational landscape in India. He was one of the first to advocate for English-medium education and Western curriculum in Indian schools, which became a model for other missionary and secular institutions. His efforts to introduce subjects like mathematics, science, and Western philosophy inspired a generation of Indian students, including prominent figures like Ishwar Chandra Vidyasagar and Bankim Chandra Chattopadhyay, who later became leaders in India’s social and intellectual reform movements.

Duff’s educational philosophy also influenced Lord Macaulay, who was responsible for the Macaulay Minute on Indian Education in 1835. Macaulay’s emphasis on English education was partially inspired by Duff’s work and helped establish English as a primary language of instruction in Indian schools, laying the groundwork for the Indian education system’s modernization.

Evangelical Work and Legacy

In addition to his contributions to education, Duff was a passionate evangelist. He saw education as a means to bring about moral and spiritual reform and viewed the promotion of Christian values as central to his mission. While his approach sparked some controversy and resistance from traditional Indian communities, it also led to the growth of Christian converts in Bengal.

Despite facing criticism and resistance, Duff continued his mission with dedication. He returned to Scotland several times to raise funds and awareness for his work in India. During these trips, he became a powerful advocate for missions, inspiring many young Scots to join missionary work and contributing to the global missionary movement of the 19th century.

Later Years and Influence

In 1844, Duff returned to India to expand his mission work but faced health challenges. He eventually returned to Scotland in 1863 and continued his involvement with the Church of Scotland, where he advocated for foreign missions and social reform. He became a renowned speaker and fundraiser, urging the church and its members to support missionary endeavors worldwide.

Duff’s influence extended beyond his lifetime. The Scottish Church College, his primary legacy in India, remains a respected educational institution today. His emphasis on English-language education and integration of secular and religious studies helped shape educational policies in colonial India, influencing generations of reformers, educators, and national leaders.

Death and Legacy

Alexander Duff passed away on February 12, 1878, in Edinburgh, Scotland. His legacy is remembered both in Scotland and India, where his contributions to modern education and Christian mission work have had a lasting impact. The Scottish Church College in Kolkata continues to honor his memory, and Duff is remembered as a visionary who brought a new model of education and Christian service to India.

Summary of Contributions and Impact

  1. Educational Reform: Duff’s establishment of Western-style education, English-medium instruction, and emphasis on science and literature influenced the Indian education system’s modernization.
  2. Christian Missionary Work: His integration of Christian teachings with secular education inspired both religious and social reform.
  3. Lasting Influence on Indian Society: Duff’s students and followers included many leaders in the Indian social and intellectual reform movements, and his ideas helped shape the education policies in colonial India.
  4. Advocacy for Missions: In Scotland and abroad, Duff’s work motivated future generations of missionaries and reinforced the importance of education in missions.

In essence, Alexander Duff’s legacy is that of a pioneer whose work bridged cultures and inspired social change, leaving a profound impact on education and missionary work in India.

John Wycliffe

November 5, 2024 / / 0 Comments

John Wycliffe (c. 1328–1384) was an English theologian, philosopher, and scholar often referred to as the “Morning Star of the Reformation.” His work laid the groundwork for later reformers and challenged key aspects of the medieval church, especially its practices, doctrines, and hierarchical authority. Known primarily for advocating that the Bible be available to everyone in their native language, Wycliffe’s ideas profoundly influenced the course of Christian history and anticipated the later Protestant Reformation.

Early Life and Education

John Wycliffe was born around 1328 in the village of Hipswell, Yorkshire, England. Although little is known about his early life, he likely came from a relatively well-off family that could afford an education. Wycliffe went to Balliol College, Oxford, where he studied theology and philosophy. His years at Oxford were formative, as the university was a center for intellectual debate and reform-minded thinking.

Wycliffe was an outstanding student, later earning a Doctorate in Theology, and he quickly gained a reputation as a brilliant scholar and teacher. His academic work included writings on philosophy, logic, and theology. Early in his career, he largely aligned with orthodox Christian teaching, but as he witnessed the practices of the medieval church, he began developing increasingly critical views.

Critique of the Church and the Papacy

Wycliffe’s career as a reformer began in earnest when he witnessed the increasing corruption and power struggles within the church. At this time, the Catholic Church had immense influence over political and social life, often exercising control through practices like selling indulgences and accumulating wealth through tithes and donations. Wycliffe grew increasingly critical of the wealth and power of the clergy, as well as what he saw as the moral and spiritual decline of the church hierarchy.

One of Wycliffe’s most radical ideas was his critique of papal authority. He argued that Christ, not the Pope, was the head of the church. He claimed that the Pope and other church leaders often failed to represent Christ and, instead, sought power and wealth. This view, which opposed centuries of church doctrine, was highly controversial. Wycliffe argued that the Bible, rather than the Pope or church traditions, should be the ultimate authority in matters of faith and practice. This concept would become central to later reform movements.

Translation of the Bible into English

One of Wycliffe’s most enduring contributions was his insistence that the Bible should be available to people in their own language. At the time, the Bible was only available in Latin, which meant that only educated clergy could read it, and ordinary people had to rely on the church for interpretations. Wycliffe believed that everyone should have direct access to the scriptures to understand Christian teachings without clerical mediation.

Around 1382, Wycliffe’s followers, known as the “Lollards,” produced the first English translation of the Bible, now known as the Wycliffe Bible. Although it is uncertain how much of the translation Wycliffe himself completed, his leadership inspired the project. The translation was met with fierce resistance from the church, which saw it as a threat to its authority. Still, the Wycliffe Bible marked a significant step toward making the scriptures accessible to the general public and laid the groundwork for later English translations, including William Tyndale’s and the King James Version.

Theological and Social Views

Wycliffe’s theology included ideas that were ahead of his time. He emphasized the importance of personal piety and a direct relationship with God, independent of the institutional church. He also believed in “dominion by grace,” the idea that authority should be based on moral integrity rather than position alone. Wycliffe argued that a sinful pope or priest had no right to exercise authority simply due to their office.

He also criticized practices like the selling of indulgences and the doctrine of transubstantiation, which held that the bread and wine used in the Eucharist became the literal body and blood of Christ. Instead, Wycliffe proposed a more symbolic understanding, arguing that the real value of the Eucharist was in its spiritual meaning rather than in a literal transformation.

Opposition and Legacy

Wycliffe’s teachings drew harsh opposition from church authorities. In 1377, Pope Gregory XI issued a condemnation of Wycliffe’s writings, labeling them heretical. Wycliffe was summoned to appear before a church tribunal multiple times, but he was protected by his connections to certain English nobility and the political climate that allowed him to escape major punishments. He continued to write and teach despite the mounting opposition.

Wycliffe’s followers, known as Lollards, spread his teachings across England and beyond. The Lollard movement grew, promoting ideas of reform and challenging the established church. The influence of the Lollards was seen in their emphasis on scripture, personal piety, and criticism of church corruption. Although the Lollard movement faced severe persecution, Wycliffe’s ideas continued to circulate and influence future reformers.

After Wycliffe’s death on December 31, 1384, his influence persisted despite attempts by church authorities to suppress his legacy. In 1415, the Council of Constance formally condemned Wycliffe’s teachings, declaring him a heretic. In 1428, over 40 years after his death, Wycliffe’s remains were exhumed and burned by order of Pope Martin V, symbolizing the church’s desire to erase his influence. Ironically, this act only amplified Wycliffe’s legacy as a symbol of resistance against church corruption.

Influence on the Reformation

Wycliffe is often seen as a precursor to the Protestant Reformation, which began more than a century later. His belief in the supremacy of scripture, the importance of personal faith, and his criticisms of the papacy were foundational ideas for reformers like Martin Luther, Jan Hus, and John Calvin. Jan Hus, a Bohemian priest and early reformer, was deeply influenced by Wycliffe’s writings, and he, too, eventually faced persecution for his teachings.

The translation of the Bible into English and the emphasis on direct access to scripture became essential principles for Protestant reformers. Wycliffe’s ideas contributed to a shift away from reliance on the institutional church for salvation, leading to the establishment of new Christian denominations that prioritized scripture and individual faith.

Legacy and Honors

Today, John Wycliffe is remembered as a pioneering reformer who advocated for the accessibility of scripture and integrity within the church. His commitment to translating the Bible into English set the stage for later English Bible translations that would become central to Protestantism.

Wycliffe’s legacy lives on through institutions that honor his contributions, such as Wycliffe Bible Translators, an organization dedicated to translating the Bible into every language. He is often celebrated for his commitment to making Christianity accessible to all people and for challenging corruption, setting a precedent for reform and religious freedom.

Conclusion

John Wycliffe’s life was a bold statement of faith, scholarship, and conviction. His insistence on scripture as the ultimate authority and his call for reform within the church marked him as a true forerunner of the Protestant Reformation. Although he faced intense opposition, Wycliffe’s ideas would shape Christian thought for centuries to come, leaving a legacy of faith, courage, and the transformative power of scripture in the lives of ordinary people.

Charles Thomas Studd

November 5, 2024 / / 0 Comments

Charles Thomas Studd (1860–1931) was a British missionary, cricketer, and one of the most well-known figures in the history of Christian missions. He devoted his life to sharing the gospel, first in China and later in Africa, inspiring a generation of Christians to engage in missionary work. His bold faith and radical lifestyle remain influential in the evangelical movement.

Early Life and Education

Charles Studd was born on December 2, 1860, in Spratton, Northamptonshire, England, into a wealthy family. His father, Edward Studd, had made a fortune in India, enabling the family to live in relative luxury. Charles attended Eton College and later Trinity College, Cambridge, where he excelled as a cricketer. By the age of 22, he was known as one of England’s most talented cricket players, even representing England in the historic 1882 Ashes series against Australia.

Conversion and Call to Mission

Despite his success in sports and privilege, Studd’s life changed after his father’s conversion to Christianity, which led Charles to take his own faith more seriously. In 1878, while still at Eton, Charles was deeply affected by the preaching of evangelist Dwight L. Moody, which solidified his commitment to Christianity. His spiritual transformation led him to reconsider his priorities and eventually inspired him to dedicate his life to missionary work.

In 1884, when his brother George became seriously ill, Charles faced the reality of life’s fleeting nature and decided to commit fully to serving God. He famously remarked, “I know that cricket would not last, and honor would not last, and nothing in this world would last, but it was worthwhile living for the world to come.”

The Cambridge Seven and Mission to China

In 1885, Studd joined six other young Cambridge students in forming the “Cambridge Seven,” a group of men who decided to become missionaries in China under the guidance of Hudson Taylor’s China Inland Mission. The group’s decision to leave promising careers in Britain to work in China shocked and inspired the public, sparking a wave of missionary enthusiasm across England.

While in China, Studd adopted Chinese customs, wore traditional Chinese clothing, and studied the language. He married fellow missionary Priscilla Livingstone Stewart in 1888, and together they worked for 10 years in China. However, Studd’s health began to deteriorate, and he returned to England in 1894.

Missionary Work in India

After a brief period back in England, Studd served as a pastor at a church in Ootacamund, South India, from 1900 to 1906. His time in India was marked by passionate preaching and a strong emphasis on evangelism. Although this period was quieter than his initial years in China, it further strengthened his conviction that the gospel needed to reach people worldwide.

The Africa Inland Mission

Studd’s final and perhaps most ambitious missionary endeavor began in 1910 when, despite ongoing health issues, he felt a strong call to evangelize in Africa. Against the advice of his family and doctors, he traveled to Central Africa, where he founded the Heart of Africa Mission, which would later become known as Worldwide Evangelisation for Christ (WEC International).

Studd’s mission focused on reaching people in regions that had previously been inaccessible to missionaries, including the Congo. He spent the remainder of his life in Africa, enduring difficult conditions, illness, and the isolation of the mission field. Despite his deteriorating health, he continued preaching and establishing new mission outposts, driven by his motto, “If Jesus Christ be God and died for me, then no sacrifice can be too great for me to make for Him.”

Writings and Influence

Throughout his life, Charles Studd was a prolific writer, producing many articles, pamphlets, and books on Christian faith and missions. One of his most famous pieces was the poem, Only One Life, ‘Twill Soon Be Past, which encapsulates his dedication to eternal values over worldly success. Studd’s writings reflect his deep commitment to a radical Christian faith and continue to inspire Christians who seek to serve in missions and evangelism.

Legacy and Death

Charles Studd died on July 16, 1931, in Ibambi, in what is now the Democratic Republic of Congo. His missionary work left a lasting legacy, as WEC International grew into one of the largest interdenominational missionary organizations, operating in over 70 countries worldwide.

Studd’s life exemplified self-sacrifice, commitment, and a relentless pursuit of his calling, inspiring countless Christians in his time and beyond to dedicate their lives to missionary work. His story challenges the conventional notions of success and serves as a reminder of the impact one person’s faith and determination can have on the world.

© 2025 FELLOWSHIP OF GOD MINISTRY

Theme by Anders Noren — Up ↑