FELLOWSHIP OF GOD MINISTRY

PREACH GOSPEL & SALVATION FOR THE LOST

Tag: CHRISTIAN VALUE (Page 7 of 7)

അനർത്ഥം വ്യസനകാരണമാകാതെ സൂക്ഷിക്കുന്ന ദൈവം

November 19, 2024 / / 0 Comments

വ്യസനപുത്രനായ യബ്ബേസിൻ്റെ പ്രാർത്ഥനകളിൽ ഒരു പ്രധാനപ്പെട്ട പ്രാർത്ഥനയായിരുന്നു
അനർത്ഥം വ്യസനകാരണമാകാതെ
കാക്കേണം എന്നത്. ഈ ലോകത്തിൽ അപകടങ്ങളും പ്രതിസന്ധികളും ഉണ്ട്. ഒരു ദൈവപൈതൽ തീർച്ചയായും ദൈവസഹായത്തിനായി
ആഗ്രഹിക്കയും, അപേക്ഷിക്കയും വേണം.
ദൈവകരങ്ങൾക്ക് മാത്രമേ നമുക്ക് ശക്തി നൽകുവാൻ കഴികയുള്ളു.

ദൈവകരങ്ങളാണ് നമ്മുടെ കാൽ കല്ലിൽ തട്ടാതെ കാക്കുന്നത്. ആ കരങ്ങൾ താങ്ങുന്ന കരങ്ങളാണ്.

” പുരാതനനായ ദൈവം നിന്റെ സങ്കേതം; കീഴെ ശാശ്വതഭുജങ്ങൾ ഉണ്ടു”
ആവർത്തനം 33:27

കുറേ നാൾ താങ്ങിനിറുത്തുമ്പോൾ
മനുഷ്യന്റെ കരങ്ങൾ തളർന്നുപോകാം. എന്നാൽ യേശുവിന്റെ കരങ്ങൾ ശാശ്വതങ്ങളാണ്. അവ മാറി പോകുന്നില്ല. വിശ്വസ്തനായ ദൈവം അന്ത്യം വരെ തൻ്റെ ശാശ്വതഭുജങ്ങളിൽ നിന്നെ താങ്ങി നിറുത്തും.

” ഇതാ, ഞാൻ താങ്ങുന്ന എന്റെ ദാസൻ; എന്റെ ഉള്ളം പ്രസാദിക്കുന്ന എന്റെ വൃതൻ; ഞാൻ എന്റെ ആത്മാവിനെ അവന്റെമേൽ വെച്ചിരിക്കുന്നു; അവൻ ജാതികളോടു ന്യായം പ്രസ്താവിക്കും”
യെശയ്യാ 42:1

ദൈവം നമ്മെ തൻ്റെ ഉള്ളം കരത്തിൽ
വരച്ചിട്ടിരിക്കുന്നു.നാം കരയുമ്പോൾ നമ്മെ താങ്ങിയെടുത്ത് തൻ്റെ മാർവ്വോട് ച്ചേർക്കുന്നു.
അനർത്ഥങ്ങൾ വ്യസനകാരണമാകാതെ
തൻ്റെ ചിറകിൻ കീഴിൽ സൂക്ഷിക്കുന്നു. അതിനാൽ നമ്മെ
ദൈവകരങ്ങളിൽ നിന്നും പറിച്ചെടുക്കുവാൻ
ഒരു ദുഷ്ടശക്തിക്കും കഴികയില്ല.

ദൈവകരങ്ങൾ നമ്മെ താങ്ങുകയും, പോഷിപ്പിക്കയും ചെയ്യുന്നു. ദൈവവചനങ്ങൾ
ഉൾക്കൊള്ളുവാൻ നാം ദാഹിക്കുമ്പോൾ
ഭൗതീകജീവിതത്തിലെ
ആഹാരത്തെ നാം മറക്കും. അപ്പത്തിനുള്ള വിശപ്പോ, വെള്ളത്തിനുള്ള ദാഹമോ മറന്ന് യേശുവിന്റെ
വചനം കേട്ട് ഇരുന്ന അയ്യായിരം പുരുഷന്മാരെ
വിശപ്പോടെ
അയക്കുവാൻ
യേശുനാഥന്
മനസ്സില്ലായിരുന്നു. അഞ്ചപ്പവും രണ്ടു മീനും കൊണ്ട് യേശു അയ്യായിരങ്ങളെ
പോഷിപ്പിച്ചു.

ദൈവത്തിന്റെ ഒരു കരസ്പർശനത്തിനായ്
നാം ദാഹിക്കേണ്ടതാണ്.
അപ്പോൾ നമ്മുടെ ബലഹീനതകൾ മാറും.
യേശുവിനെ തൊട്ടവരും
യേശു തൊട്ടവരും സൗഖ്യമായി. ബാലനായ
യിരെമ്യാവിനെ ദൈവം തൊട്ടു.

“പിന്നെ യഹോവ കൈ നീട്ടി എന്റെ വായെ തൊട്ടു: ഞാൻ എന്റെ വചനങ്ങളെ നിന്റെ വായിൽ തന്നിരിക്കുന്നു”
യിരേമ്യാവു 1:9

യഹോവ അവൻ്റെ നാവിനെ തൊട്ടതിനാൽ
യഹൂദാ ജനതയുടെ നടുവിൽ ഒരു ഇടിമുഴക്കം
പോലെ അനവധി വർഷങ്ങൾ സകലപ്രതികൂലങ്ങളേയും
അതിജീവിച്ച് മുന്നേറിയ പ്രവാചകനായി യിരെമ്യാവ് മാറി. വചനം നാവിൽ തരുന്നത് ദൈവക്യപയാണ്.ദൈവം നമ്മുടെ നാവുകളെ തൊട്ടാൽ ആത്മാവിന്റെ
വചനങ്ങൾ നാവിൽ നിന്നും പുറപ്പെടും. അവരിൽ നിന്നും അനാവശ്യമായ വാക്കുകൾ പുറപ്പെടില്ല.
അവർ അധരങ്ങളെ അടക്കും.

” വാക്കു പെരുകിയാൽ ലംഘനം ഇല്ലാതിരിക്കയില്ല; അധരങ്ങളെ അടക്കുന്നവനോ ബുദ്ധിമാൻ.നീതിമാന്റെ നാവു മേത്തരമായ വെള്ളി; ദുഷ്ടന്മാരുടെ ഹൃദയമോ നിസ്സാരം.നീതിമാന്റെ അധരങ്ങൾ പലരെയും പോഷിപ്പിക്കും;
സദൃശ്യവാക്യങ്ങൾ
10:19-21

ദൈവകരങ്ങൾ അനുകൂലമായാൽ
അനർത്ഥങ്ങൾ വ്യസനകാരണമാകാതെ
ദൈവം നമ്മെ സൂക്ഷിക്കും.
ദുരിതങ്ങളും ദു:ഖങ്ങളും
കീഴ്പ്പെടുത്തുമ്പോൾ
പതറരുത്. സകല ദുരിതങ്ങൾക്കും വിരാമമിടുവാൻ യേശു കടന്നുവരും. ജീവിതത്തിൽ ധാരാളമായി
പ്രാർത്ഥിച്ചിട്ടും മറുപടിയില്ല എന്ന് കരുതി ദു:ഖിക്കരുത്.
ശിഷ്യന്മാരുടെ പടക് കൊടുങ്കാറ്റിലും തിരമാലയിലും പെട്ട് ആടിയുലഞ്ഞപ്പോൾ അവർ പ്രാർത്ഥിച്ചു. ഒന്നാം യാമത്തിലും,
രണ്ടാം യാമത്തിലും,
മൂന്നാം യാമത്തിലും
യേശു കടന്നു വന്നില്ല. എന്നാൽ നാലാം യാമം കഴിയുന്നതിനു മുൻപേ യേശു കടന്നുവന്നു.
എല്ലാറ്റിനും ഒരു സമയമുണ്ട്. നാം ദൈവത്തിന്റെ തക്കസമയത്തിനുവേണ്ടി
കാത്തിരിക്കണം. യേശു നിശ്ചയമായും ജീവിതത്തിലെ അനർത്ഥങ്ങൾ വ്യസനകാരണമാകാതെ
നമ്മെ കാത്തുകൊള്ളും.
ദൈവകരങ്ങൾ ചെങ്കടലിലും, യോർദ്ദാനിലും വഴി തുറക്കും. ജീവിതത്തിൽ മുങ്ങി പോകുന്ന സന്ദർഭങ്ങളിൽ ആ കരം പത്രൊസിനെ വെള്ളത്തിൽ നിന്നും വലിച്ചെടുത്തപോലെ
നമ്മെയും കോരിയെടുക്കും.
അതിനാൽ ഒന്നും ഭയപ്പെടേണ്ടതില്ല.

” എന്നെ വിഴുങ്ങുവാൻ ഭാവിക്കുന്നവർ ധിക്കാരം കാട്ടുമ്പോൾ അവൻ സ്വർഗ്ഗത്തിൽനിന്നു കൈനീട്ടി എന്നെ രക്ഷിക്കും”
57-ാം സങ്കീ 3-ാം വാക്യം

താഴെ പറയുന്ന വചനത്താൽ നമുക്ക് ആത്മീക ശക്തി പ്രാപിക്കാം.

“ഒരു അനർത്ഥവും നിനക്കു ഭവിക്കയില്ല; ഒരു ബാധയും നിന്റെ കൂടാരത്തിന്നു അടുക്കയില്ല. നിന്റെ എല്ലാവഴികളിലും നിന്നെ കാക്കേണ്ടതിന്നു അവൻ നിന്നെക്കുറിച്ചു തന്റെ ദൂതന്മാരോടു കല്പിക്കും;നിന്റെ കാൽ കല്ലിൽ തട്ടിപ്പോകാതെ
ഇരിക്കേണ്ടതിന്നു അവർ നിന്നെ കൈകളിൽ വഹിച്ചുകൊള്ളും”
91-ാം സങ്കീ 10-12 വാക്യങ്ങൾ

സർവ്വജ്ഞാനിയുംസർവ്വവ്യാപിയുംസർവ്വശക്തനുമായ ദൈവം

November 19, 2024 / / 0 Comments

1) ദൈവം സർവജ്ഞാനിയാണ്.

ദൈവം സകലവും അറിയുന്നവൻ.

” നീ സകലവും അറിയുന്നു എന്നും ആരും നിന്നോടു ചോദിപ്പാൻ നിനക്കു ആവശ്യം ഇല്ല എന്നും ഞങ്ങൾ ഇപ്പോൾ അറിയുന്നു”
യോഹന്നാൻ 16:30

യേശുവിന് സകലവും അറിയുവാനുള്ള ജ്ഞാനം ഉണ്ടെന്ന് ശിഷ്യന്മാർ സമ്മതിക്കുന്നു.
യേശുവിന് മനുഷ്യരുടെ ഉള്ളിലെ വിചാരങ്ങൾ അറിയാം. കഫർന്നഹൂമിലെ ഒരു വീട്ടിൽ വച്ച് പക്ഷവാതക്കാരനെ അവൻ്റെ പാപം ക്ഷമിച്ച് സൗഖ്യപ്പെടുത്തിയപ്പോൾ
ശാസ്ത്രിമാർ അവനെ കുറിച്ച് ഇങ്ങനെ ദൂഷണം ചിന്തിച്ചു.

“ഇവൻ ഇങ്ങനെ ദൈവദൂഷണം പറയുന്നതു എന്തു?
ദൈവം ഒരുവൻ അല്ലാതെ പാപങ്ങളെ മോചിപ്പാൻ കഴിയുന്നവൻ ആർ എന്നു ഹൃദയത്തിൽ ചിന്തിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു. ഇങ്ങനെ അവർ ഉള്ളിൽ ചിന്തിക്കുന്നതു യേശു ഉടനെ മനസ്സിൽ ഗ്രഹിച്ചു അവരോടു: “നിങ്ങൾ ഹൃദയത്തിൽ ഇങ്ങനെ ചിന്തിക്കുന്നതു എന്തു?
മർക്കൊസ് 2:6-8

യേശു അഗ്നിജ്വാലക്കൊത്ത കണ്ണുള്ളവന്നാണ് അവിടന്ന്.
ഉൾപൂവുകളേയും ഹ്യദയങ്ങളേയും അറിയുന്നവനാണ്.

” അവനിൽ ജ്ഞാനത്തിന്റെയും പരിജ്ഞാനത്തിന്റെയും നിക്ഷേപങ്ങൾ ഒക്കെയും ഗുപ്തമായിട്ടു ഇരിക്കുന്നു” കൊലൊസ്സ്യർ 2:3

2) സർവ്വവ്യാപിയായ ദൈവം.

മനുഷ്യർക്കാർക്കും ഒരേ സമയം ഒന്നിലധികം സ്ഥാനത്ത്
ആയിരിക്കുവാൻ സാദ്ധ്യമല്ല. ഒരേ സമയം എല്ലായിടത്തും ആയിരിക്കുവാൻ കഴിയുന്ന അവസ്ഥയാണ് സർവ്വവ്യാപിത്വം. സർവ്വ വ്യാപിയായ വ്യക്തി ദൈവം മാത്രമാണ്. പിശാച് പോലും ഊടാടി സഞ്ചരിച്ചാണ് എത്തുന്നത്. ചുറ്റിതിരിഞ്ഞ് സഞ്ചരിച്ചെങ്കിൽ മാത്രമേ അവന് പലയിടത്തും എത്തുവാൻ കഴിയുകയുള്ളു. ഒരേസമയത്ത് പ്രപഞ്ചത്തിൽ എല്ലായിടത്തും ആയിരിക്കുവാൻ കഴിയുന്നവനാണ് ദൈവം.
ഒന്നോ രണ്ടോ പേർ യേശുവിൻ്റെ നാമത്തിൽ കൂടിവന്നാൽ അവരുടെ മദ്ധ്യത്തിൽ യേശുവുണ്ട്.

“രണ്ടോ മൂന്നോ പേർ എന്റെ നാമത്തിൽ കൂടിവരുന്നേടത്ത്
ഒക്കെയും ഞാൻ അവരുടെ നടുവിൽ ഉണ്ടു എന്നും ഞാൻ നിങ്ങളോടു പറയുന്നു.”മത്തായി 18:20

എല്ലാവരിലും യേശു വസിക്കുന്നു. ഈ ഭൂഖണ്ഡത്തിലെ സകല വിശ്വാസികളുടേയും ഉള്ളിൽ യേശു വസിക്കുന്നു.

” അവരോടു ജാതികളുടെ ഇടയിൽ ഈ മർമ്മത്തിന്റെ മഹിമാധനം എന്തെന്നു അറിയിപ്പാൻ ദൈവത്തിന്നു ഇഷ്ടമായി; ആ മർമ്മം മഹത്വത്തിന്റെ പ്രത്യാശയായ ക്രിസ്തു നിങ്ങളിൽ ഇരിക്കുന്നു എന്നുള്ളതു തന്നേ”
കൊലൊസ്സ്യർ 1:27

യേശു നമ്മോടു കൂടെ വസിക്കുന്ന ഇമ്മാനുവേൽ ആണ്.
അവൻ ലോകാവസാനത്തോളം
നമ്മോടു കൂടെയുണ്ട്.
സകലസമയത്തും, സകലയിടത്തും നമ്മോടുകൂടെ ആയിരിക്കുവാൻ സാധിക്കുന്നത് ദൈവം സർവ്വവ്യാപി ആയതുകൊണ്ടാണ്.

3) സർവ്വശക്തനായ ദൈവം.

സകലത്തിനുമുള്ള കഴിവാണ് സർവ്വശക്തി.
സകലത്തിലുമുള്ള അധികാരം യേശുവിന് മാത്രമേ ഉള്ളു.യേശുവിന്
മനുഷ്യനുമേലും, പ്രക്യതിയുടെമേലും,
ജീവനുമേലും, മരണത്തിനുമേലും
ജീവജാലങ്ങളുടെമേലും
പിശാചിനുമേലും, രോഗങ്ങളുടെമേലും
അധികാരം ഉണ്ട്.

വെളിപ്പാട് പുസ്തകം യേശുവിന്റെ സർവ്വശക്തിക്ക് ഊന്നൽ
നൽകിയിരിക്കുന്നു. ദൈവത്തിന് അസാദ്ധ്യമായത് ഒന്നും തന്നെയില്ല.

” യഹോവയാൽ കഴിയാത്ത കാര്യം ഉണ്ടോ? ഉല്പത്തി 18:14

” അയ്യോ, യഹോവയായ കർത്താവേ, നിന്റെ മഹാശക്തികൊണ്ടും നീട്ടിയ ഭുജംകൊണ്ടും നീ ആകാശത്തെയും ഭൂമിയെയും ഉണ്ടാക്കി; നിനക്കു അസാദ്ധ്യമായതു ഒന്നുമില്ല”
യിരേമ്യാവു 32:17

നമ്മുടെ ദൈവം സർവ്വജ്ഞാനി, സർവ്വവ്യാപി, സർവ്വശക്തൻ. തൻ്റെ സർവ്വശക്തിയാൽ മരണത്തെ തോല്പിച്ച്
ഉയിർത്തവൻ. ഉലകത്തിലെ ഉന്നതന്മാർ
പലരും
മൺമറഞ്ഞപ്പോൾ യേശുക്രിസ്തു മരണത്തെ തോല്പിച്ച് ഉയിർത്തെഴുന്നേറ്റു ഇന്നും നമ്മോടൊപ്പം വസിക്കുന്നു. ഈ ദൈവത്തിൻ്റെ ചിറകിൻ കീഴെ എന്നും മറയാം…

“നാം ദൈവകരങ്ങളിലെവെണ്മഴു”

November 16, 2024 / / 0 Comments

യഹോവ യിരെമ്യാവ് പ്രവാചകനിലൂടെ യിസ്രായേലിനെ കുറിച്ച്
ഇങ്ങനെ പറയുന്നു.

” നീ എന്റെ വെണ്മഴുവും യുദ്ധത്തിന്നുള്ള ആയുധങ്ങളും ആകുന്നു; ഞാൻ നിന്നെക്കൊണ്ടു ജാതികളെ തകർക്കയും നിന്നെക്കൊണ്ടു രാജ്യങ്ങളെ നശിപ്പിക്കയും ചെയ്യും. നിന്നെക്കൊണ്ടു ഞാൻ കുതിരയെയും അതിന്റെ പുറത്തു കയറിയിരിക്കുന്നവനെയും തകർക്കും; നിന്നെക്കൊണ്ടു ഞാൻ രഥത്തെയും അതിൽ ഇരിക്കുന്നവനെയും തകർക്കും”
യിരേമ്യാവു 51:20,21

നീ എൻ്റെ വെണ്മഴു എന്ന് യഹോവ പറയുമ്പോൾ
മഴുവിന് ഉടമസ്ഥൻ ഉണ്ട് എന്നതാണ്. ഉടമസ്ഥനില്ലാത്ത ഒരു ആയുധമാണെങ്കിൽ
കാലക്രമേണ അത് ഉപയോഗശൂന്യമാകും.
നമുക്ക് ഒരു ഉടമസ്ഥനുണ്ട്. ആ ഉടമസ്ഥൻ നമ്മെ തൻ്റെ ജീവരക്തം വിലയായി നൽകി വാങ്ങിയതാണ്. അതിനാൽ നമുക്ക് ഒരു ഉടയവനുണ്ട്. പൗലൊസ് മരണകരമായ സാഹചര്യത്തിലൂടെ കടന്നുപോയപ്പോൾ
ഇങ്ങനെ പറഞ്ഞു.

“എന്റെ ഉടയവനും ഞാൻ സേവിച്ചുവരുന്നവനുമായ ദൈവത്തിന്റെ ദൂതൻ ഈ രാത്രിയിൽ എന്റെ അടുക്കൽനിന്നു:
പൗലൊസേ, ഭയപ്പെടരുതു; നീ കൈസരുടെ മുമ്പിൽ നിൽക്കേണ്ടതാകുന്നു; നിന്നോടുകൂടെ യാത്രചെയ്യുന്നവരെ ഒക്കെയും ദൈവം നിനക്കു ദാനം ചെയ്തിരിക്കുന്നു എന്നു പറഞ്ഞു” അപ്പൊ.പ്രവ27:23,24

ആടിയുലഞ്ഞ കപ്പൽ ഏതുനിമിഷവും തകർക്കപ്പെടാവുന്ന അവസ്ഥ. കപ്പലിന്റെ ഉടമസ്ഥന് ഒന്നും ചെയ്യുവാൻ സാധിച്ചില്ല.
എന്നാൽ പൗലൊസിൻ്റെ ഉടമസ്ഥനായ ദൈവം പൗലൊസിനേയും, കൂടെയുള്ളവരേയും അവരുടെ
ജീവനും മുതലിനും യാതൊരു ആപത്തും കൂടാതെ വീണ്ടെടുത്തു.
പൗലൊസിനെ എഴുന്നേല്പിച്ച് നിറുത്തിയ ദൈവം നമ്മേയും എഴുന്നേല്പിച്ച് നിറുത്തും.

യഹോവ പറയുന്നു നീ എൻ്റെ കരത്തിലെ വെണ്മഴു ആണെന്ന്.മഴു ഉപയോഗിച്ചില്ലെങ്കിൽ അതിന്റെ മൂർച്ച നഷ്ടമാകും. എന്നാൽ ഒരു ഉടയവനുണ്ടെങ്കിൽ
മഴു ഉപയോഗിക്കപ്പടും.
ഒരു കാലത്ത് ദൈവകരത്താൽ ശക്തമായി ഉപയോഗിക്കപ്പെട്ട പലരും
ഇരുന്ന് തുരുമ്പിക്കുന്നു.
ദൈവത്താൽ ഉപയോഗിക്കപ്പെടേണ്ട
വ്യക്തികൾ പരസ്യമോ,
രഹസ്യമോ ആയ പാപങ്ങൾക്ക് വശംവദരായാൽ അവരുടെ മൂർച്ച നഷ്ടപ്പെട്ട് ഉപയോഗശൂന്യരാകും.
നക്ഷത്രങ്ങളെ പോലെ ശോഭിക്കേണ്ടവർ കരിക്കട്ട പോലെയാകും.
ആദാമിന്റെ തേജസ് നഷ്ടപ്പെടുവാൻ ഇടവരുത്തിയത് അനുസരണക്കേട് എന്ന പാപത്താൽ ആയിരുന്നല്ലോ.

യേശുവിന്റെ മൂർച്ചയേറിയ ആയുധമായി നാം മാറണം. ആയതിന് നാമാകുന്ന ആയുധത്തെ ദൈവകരങ്ങളിൽ സമർപ്പിക്കണം. യഹോവ പറയുന്നു നീ എൻ്റെ വെണ്മഴുവും യുദ്ധത്തിനുള്ള ആയുധങ്ങളും ആകുന്നു.
ഈ ലോകത്തിൽ നമുക്ക് സാത്താന്യശക്തിയോട്
പോരാട്ടങ്ങളുണ്ട്. അവനോട് ശക്തമായി പോരാടുവാൻ നമ്മെ ദൈവകരങ്ങളിൽ സമർപ്പിക്കണം. കാരണം ഉടയവനിലൂടെ മാത്രമേ
ആയുധം ബലമുള്ളതും
മൂർച്ചയുള്ളതുമായി തീരുകയുള്ളു. ഈ ആയുധത്തെ പലതരത്തിലും ഉടയവൻ
ഉപയോഗിക്കും. ചിലരെ
സുവിശേഷപ്രസംഗകർ
ആക്കാം. ചിലരെ ദൈവീകശുശ്രൂഷകർ
ആക്കാം. ചിലരെ സമർത്ഥനായ ഒരു ലേഖകൻ്റെ എഴുത്തുകോലാക്കി മാറ്റാം. അനേകം ഗ്രന്ഥങ്ങൾ എഴുതുവാനും
ഗാനങ്ങൾ രചിക്കുവാനും
ഉപകരിക്കാം. ഉപകരണമായ നാം ദൈവത്തിന്റെ കരങ്ങളിൽ താണിരുന്നാൽ മാത്രം മതി. എനിക്ക് ഒന്നിനും കഴിവില്ല, ഒരു വിശ്വാസിയായി ഒതുങ്ങി
കഴിഞ്ഞു കൊള്ളാം എന്ന് ചിന്തിച്ച് പിന്തിരിഞ്ഞ് പോകുന്നവർ ധാരാളം പേർ ഉണ്ട്. ആമ തൻ്റെ പുറന്തോടിനുള്ളിലേക്ക്
തല വലിച്ച് ഒളിച്ചിരിക്കുന്നിടത്തോളം
അതിന് മുന്നോട്ടു പോകാനാവില്ല. സാത്താൻ നമ്മെ
പുറന്തോടിനുള്ളിൽ
ഒതുക്കി നിർത്തുവാൻ നാം അനുവദിക്കരുത്.
അവൻ്റെ തന്ത്രങ്ങളെ അറിഞ്ഞ് ദൈവത്തിന്റെ
സർവ്വായുധം ധരിച്ച് ധീരമായി ഈ ശക്തികളെ
നാം തോല്പിക്കണം. കർത്താവിന്റെ കരങ്ങളിലെ മൂർച്ചയേറിയ വെൺമഴുവായി നാം മാറണം. നാം അങ്ങനെ
ഒതുങ്ങികൂടേണ്ടവരല്ല.
യഹോവ യിരെമ്യാവിനെ
വിളിച്ചപ്പോൾ യിരെമ്യാവ്
ബാലനെന്ന് പറഞ്ഞ് ഒഴിഞ്ഞ് മാറുവാൻ ശ്രമിച്ചു. അപ്പോൾ യഹോവ ഇങ്ങനെ അരുളിച്ചെയ്തു.

“ഞാൻ ബാലൻ എന്നു നീ പറയരുതു; ഞാൻ നിന്നെ അയക്കുന്ന ഏവരുടെയും അടുക്കൽ നീ പോകയും ഞാൻ നിന്നോടു കല്പിക്കുന്നതൊക്കെയും സംസാരിക്കയും വേണം.
നീ അവരെ ഭയപ്പെടരുതു; നിന്നെ വിടുവിക്കേണ്ടതിന്നു ഞാൻ നിന്നോടുകൂടെ ഉണ്ടെന്നു യഹോവയുടെ അരുളപ്പാടു.
യിരേമ്യാവു 1:7,8

ദൈവമാണ് നമ്മെ ഉപയോഗിക്കുന്നത്.
കേവലം ഉണങ്ങിയ വടി,
കഴുത,കാക്ക,പുഴു, വെട്ടുകിളി, മത്സ്യം,പ്രക്യതി
എന്നിവയെ എല്ലാം ദൈവം തൻ്റെ വ്യത്യസ്ത പദ്ധതിക്കായി ഉപയോഗിച്ചു. എങ്കിൽ സ്വന്തം രൂപത്തിലും, സ്വന്തം ഛായയിലും സ്യഷ്ടിച്ച നമ്മെ സ്വന്തം ചങ്കിലെ ശുദ്ധ രക്തത്താൽ വിലകൊടുത്ത് വാങ്ങിയ നമ്മെ, ദൈവം എത്ര അധികമായി ഉപയോഗിക്കും. എന്നെ കൊണ്ട് ഇത് സാദ്ധ്യമോ
എന്ന് ചിന്തിക്കാം. തീർച്ചയായും സ്വയമായി സാദ്ധ്യമല്ല. എന്നാൽ അസാദ്ധ്യങ്ങളെ സാദ്ധ്യമാക്കുന്നവനാൽ
സകലവും സാദ്ധ്യം.

” അതുകൊണ്ടു ഇച്ഛിക്കുന്നവനാലുമല്ല, ഓടുന്നവനാലുമല്ല, കരുണ തോന്നുന്ന ദൈവത്താലത്രേ സകലവും സാധിക്കുന്നതു”
റോമർ 9:16

ആയതിനാൽ പരിശുദ്ധാത്മാവിൻ്റെ
കരത്തിൽ ഇണങ്ങിയ ആയുധങ്ങളായി ഉപയോഗിക്കപ്പെടുവാൻ
നമ്മെ തന്നെ സമർപ്പിക്കാം.

Smith Wigglesworth

November 14, 2024 / / 0 Comments

Smith Wigglesworth (1859–1947) was a British evangelist renowned for his powerful healing ministry and deep faith. Known as the “Apostle of Faith,” he led a remarkable ministry that witnessed extraordinary miracles, including reports of healings, resurrections, and life-transforming encounters with God. Despite his humble beginnings and lack of formal education, Wigglesworth became a prominent figure in the early Pentecostal movement, leaving an enduring legacy of faith and spiritual authority.

Early Life and Personal Background

Smith Wigglesworth was born on June 8, 1859, in Menston, Yorkshire, England, to a poor working-class family. From a young age, he worked with his father in manual labor jobs, including working as a plumber. Wigglesworth had limited formal education due to financial constraints and struggled with reading and writing well into his adulthood. However, he had a strong sense of spirituality from an early age. His grandmother, a devout Christian, played a significant role in teaching him about faith, and he accepted Jesus as his Savior at the age of eight.

Marriage and Spiritual Transformation

In 1882, Wigglesworth married Polly Featherstone, a fervent Christian and member of the Salvation Army. Polly was instrumental in Smith’s spiritual growth, encouraging him to pursue a deeper understanding of the Bible. She taught him to read and supported him as he sought to serve others through ministry. Together, they shared a passion for evangelism, reaching out to the poor, homeless, and downtrodden. Polly often preached at open-air meetings, and Smith supported her, learning by observing her ministry.

Although Wigglesworth had been a devout Christian, his true transformation began when he received the baptism of the Holy Spirit in 1907. This experience, described by Wigglesworth as receiving an “infilling of God’s power,” marked a turning point, equipping him with a newfound zeal and boldness to preach, pray, and heal.

Ministry and Healing Work

Wigglesworth’s ministry quickly became known for extraordinary signs and wonders, including healings and even reports of people being raised from the dead. Known for his straightforward, often unconventional approach to healing and deliverance, Wigglesworth was famous for his unwavering faith and determination to see miraculous results. He believed in the literal interpretation of Scriptures, particularly passages on healing, such as:

  • Mark 16:17-18: “And these signs will accompany those who believe: In my name they will drive out demons… they will place their hands on sick people, and they will get well.”
  • James 5:14-15: “Is anyone among you sick? Let them call the elders of the church to pray over them… And the prayer offered in faith will make the sick person well.”

Wigglesworth’s methods were unconventional and sometimes controversial. He believed in praying with boldness and did not shy away from intense methods of healing, sometimes even “punching” afflicted areas. When criticized, he explained that his actions were aimed at confronting the evil spirit or sickness rather than the person.

Key Aspects of Wigglesworth’s Ministry and Beliefs

  1. Radical Faith in God’s Power: Wigglesworth believed that faith was essential to healing and miracles. He often quoted Hebrews 11:6, which states, “Without faith it is impossible to please God.” His unwavering belief in God’s ability to heal any illness or disease made him one of the most sought-after healing ministers of his time.
  2. Prayer and the Holy Spirit: Wigglesworth placed significant emphasis on prayer and the power of the Holy Spirit, considering both essential for a victorious Christian life. He believed in praying with authority, expecting results, and relying on the guidance of the Holy Spirit for discernment and power.
  3. Healing Ministry: Numerous documented accounts and testimonies affirm Wigglesworth’s reputation as a healer. It is reported that he healed individuals suffering from a wide range of ailments, including blindness, deafness, and terminal illnesses. Wigglesworth also claimed that several people had been raised from the dead through his ministry, attributing all glory to God and His power.
  4. Simple, Bible-Centered Teaching: Despite his lack of formal theological education, Wigglesworth preached with simplicity and conviction, basing his teachings directly on Scripture. He believed that all Christians could perform miracles if they had the faith and that God’s promises in the Bible were true and reliable.

Global Influence and Evangelistic Campaigns

In the 1920s and 1930s, Wigglesworth traveled internationally, preaching in the United States, Europe, Australia, New Zealand, and South Africa. His meetings often attracted thousands of attendees who were eager to witness his teachings and the miracles associated with his ministry.

The Pentecostal movement was gaining momentum during this time, and Wigglesworth became a prominent figure within it. His ministry inspired other preachers and evangelists, and he mentored many young leaders, including Lester Sumrall and Howard Carter, who would continue to spread Pentecostal teachings worldwide. Wigglesworth’s influence was pivotal in the expansion of the charismatic movement, which emphasized the gifts of the Holy Spirit, including healing, prophecy, and speaking in tongues.

Personal Life and Character

Wigglesworth was known for his humility, discipline, and dedication to prayer. He reportedly read only the Bible, choosing not to consume newspapers or other literature. Those close to him described him as a man of immense faith, quick to pray and eager to minister to others.

He had a deep sense of compassion for the sick and brokenhearted, seeing his ministry as a way to serve God and bring His love to those in need. Even in his later years, Wigglesworth continued to preach, pray, and believe in miracles, despite facing personal health issues.

Later Years and Legacy

Smith Wigglesworth’s wife Polly passed away in 1913, which was a difficult time for him. However, he continued his ministry and found solace in his faith, trusting that he would see her again in heaven. He maintained his ministry activities well into old age and continued to travel and preach until his health declined. He passed away on March 12, 1947, while attending a church service in Wakefield, England.

Lasting Impact

Smith Wigglesworth’s legacy endures as one of the most influential healing ministers of the Pentecostal and charismatic movements. His teachings and stories of faith have inspired millions of believers worldwide. His life is often cited as a testament to the power of faith and the Holy Spirit, and his writings, which include collections of his sermons, such as Ever Increasing Faith, continue to encourage Christians to pursue a life of deep faith and reliance on God’s power.

Some of the key elements of Wigglesworth’s legacy include:

  • Inspiration for Pentecostal and Charismatic Believers: Wigglesworth’s life has inspired a bold approach to faith and the gifts of the Spirit, influencing modern-day ministries focused on healing and deliverance.
  • Faith-Based Teachings: His emphasis on faith as the foundation for experiencing God’s miraculous power continues to resonate within Christian communities worldwide.
  • Enduring Influence: Many evangelists and faith healers draw upon Wigglesworth’s teachings and stories as examples of God’s power in action, and his legacy lives on through books, sermons, and testimonies that highlight his life’s work.

Smith Wigglesworth remains a compelling example of a man with a humble background who was transformed by faith and the Holy Spirit into a powerful instrument of God’s love and healing. His life and ministry continue to inspire believers to live boldly in faith, trusting in the power of God to work miracles and change lives.

Alexander Duff

November 14, 2024 / / 0 Comments

Alexander Duff (1806–1878) was a pioneering Scottish Christian missionary and educator who made significant contributions to the development of modern education in India. Known for his innovative methods and dedication to the educational and spiritual upliftment of the Indian population, Duff is widely remembered as a key figure in establishing Western-style education and laying the foundation for modern educational reforms in India.

Early Life and Education

Alexander Duff was born on April 15, 1806, in Moulin, Perthshire, Scotland. Raised in a devout Presbyterian family, Duff showed an early interest in academics and the Christian faith. He pursued his studies at the University of St. Andrews in Scotland, where he developed an interest in missionary work and education. Duff was greatly influenced by Thomas Chalmers, a prominent minister and social reformer in the Church of Scotland, who encouraged him to consider missionary work.

Call to Missionary Work

In the 1820s, Duff felt a calling to serve as a missionary and chose to work in India. The Church of Scotland was supportive of his vision, particularly his desire to use education as a tool for mission work. His mission in India was seen as groundbreaking at the time, as he envisioned an approach that combined Christian teaching with a Western curriculum to address both the educational and spiritual needs of the Indian people.

Journey to India

In 1829, Duff embarked on a journey to India. He encountered numerous hardships, including two shipwrecks on the way, losing almost all his belongings. Despite these setbacks, Duff remained determined to reach India and finally arrived in Calcutta (now Kolkata) in May 1830. His resilience and commitment impressed many, and he quickly began working to establish his mission.

Educational Philosophy and Establishment of Duff College

Duff’s approach to education was unique for his time. He believed that Western education, particularly in English, could serve as a powerful means of introducing Indian students to modern science, literature, and Christian principles. His goal was to provide a comprehensive education that integrated Christian values with secular subjects, hoping to inspire both intellectual and moral transformation.

In 1830, he founded the General Assembly’s Institution in Calcutta, which was later renamed Scottish Church College and informally known as Duff College. His curriculum emphasized the English language, Western sciences, literature, and moral philosophy, in addition to Bible studies. Duff was instrumental in popularizing the English language as a medium of instruction, believing it would open up avenues for Indians to access modern scientific knowledge and Christian teachings.

Impact on Indian Education

Duff’s work had a profound influence on the educational landscape in India. He was one of the first to advocate for English-medium education and Western curriculum in Indian schools, which became a model for other missionary and secular institutions. His efforts to introduce subjects like mathematics, science, and Western philosophy inspired a generation of Indian students, including prominent figures like Ishwar Chandra Vidyasagar and Bankim Chandra Chattopadhyay, who later became leaders in India’s social and intellectual reform movements.

Duff’s educational philosophy also influenced Lord Macaulay, who was responsible for the Macaulay Minute on Indian Education in 1835. Macaulay’s emphasis on English education was partially inspired by Duff’s work and helped establish English as a primary language of instruction in Indian schools, laying the groundwork for the Indian education system’s modernization.

Evangelical Work and Legacy

In addition to his contributions to education, Duff was a passionate evangelist. He saw education as a means to bring about moral and spiritual reform and viewed the promotion of Christian values as central to his mission. While his approach sparked some controversy and resistance from traditional Indian communities, it also led to the growth of Christian converts in Bengal.

Despite facing criticism and resistance, Duff continued his mission with dedication. He returned to Scotland several times to raise funds and awareness for his work in India. During these trips, he became a powerful advocate for missions, inspiring many young Scots to join missionary work and contributing to the global missionary movement of the 19th century.

Later Years and Influence

In 1844, Duff returned to India to expand his mission work but faced health challenges. He eventually returned to Scotland in 1863 and continued his involvement with the Church of Scotland, where he advocated for foreign missions and social reform. He became a renowned speaker and fundraiser, urging the church and its members to support missionary endeavors worldwide.

Duff’s influence extended beyond his lifetime. The Scottish Church College, his primary legacy in India, remains a respected educational institution today. His emphasis on English-language education and integration of secular and religious studies helped shape educational policies in colonial India, influencing generations of reformers, educators, and national leaders.

Death and Legacy

Alexander Duff passed away on February 12, 1878, in Edinburgh, Scotland. His legacy is remembered both in Scotland and India, where his contributions to modern education and Christian mission work have had a lasting impact. The Scottish Church College in Kolkata continues to honor his memory, and Duff is remembered as a visionary who brought a new model of education and Christian service to India.

Summary of Contributions and Impact

  1. Educational Reform: Duff’s establishment of Western-style education, English-medium instruction, and emphasis on science and literature influenced the Indian education system’s modernization.
  2. Christian Missionary Work: His integration of Christian teachings with secular education inspired both religious and social reform.
  3. Lasting Influence on Indian Society: Duff’s students and followers included many leaders in the Indian social and intellectual reform movements, and his ideas helped shape the education policies in colonial India.
  4. Advocacy for Missions: In Scotland and abroad, Duff’s work motivated future generations of missionaries and reinforced the importance of education in missions.

In essence, Alexander Duff’s legacy is that of a pioneer whose work bridged cultures and inspired social change, leaving a profound impact on education and missionary work in India.

Devasahayam Pillai

November 11, 2024 / / 0 Comments

Devasahayam Pillai (1712–1752), also known as Blessed Lazarus or Neelakandan Pillai, is celebrated as a saint and martyr in the Catholic Church, especially notable in India. His life story is marked by his conversion from Hinduism to Christianity, his dedication to the faith, and ultimately his execution as a Christian martyr. He is remembered for his challenge to the prevailing social hierarchies of the time and for his steadfast faith under persecution.

Early Life

  • Birth and Background: Devasahayam Pillai was born Neelakandan Pillai on April 23, 1712, in Nattalam, a village in the Kingdom of Travancore (modern-day Kanyakumari District in Tamil Nadu, India).
  • Family and Education: He was born into a Hindu Nair family, which belonged to a respected upper-caste community. His family was well-regarded in society, and he was well-educated in traditional Hindu teachings.
  • Career in the Royal Court: Neelakandan grew up to serve in the royal court of King Marthanda Varma, the powerful king of Travancore. He held an administrative position and was responsible for the management of the royal treasury and other administrative duties.

Conversion to Christianity

  • Meeting Captain De Lannoy: The turning point in Neelakandan’s life came when he met Captain Eustachius De Lannoy, a Dutch naval commander who was captured by Travancore’s army. After the defeat, De Lannoy joined the Travancore military, eventually becoming a trusted advisor to the king.
  • Influence of Christianity: De Lannoy, who was a devout Catholic, became friends with Neelakandan and shared Christian teachings with him. Inspired by these teachings, particularly those related to equality, love, and compassion, Neelakandan decided to convert to Christianity.
  • Baptism and New Identity: In 1745, he was baptized at the St. Francis Xavier Church in Kottar. He took the name “Devasahayam,” which means “God is my help” (equivalent to “Lazarus” in the Bible). His wife, Bhargavi Ammal, also converted to Christianity and took the name Gnanapoo (meaning “Flower of Knowledge”).

Life After Conversion

  • Preaching and Opposition: Devasahayam Pillai openly embraced his new faith, living according to Christian principles and preaching about Jesus Christ. He particularly emphasized teachings on equality, stating that everyone is equal before God. This stance was radical and controversial at the time, as the caste system was deeply ingrained in Indian society.
  • Conflict with Society: His new beliefs and refusal to participate in caste-based practices quickly made him a target of social hostility. His conversion was viewed as a betrayal by Hindu society, particularly by the upper castes. It also upset the royal court, as it was seen as a subversive act in a predominantly Hindu kingdom.
  • Royal Decree of Persecution: Members of the court, as well as his former allies, accused him of disrupting social order. Swayed by these arguments, King Marthanda Varma ordered his arrest and persecution. Devasahayam was imprisoned and subjected to torture in an effort to make him renounce Christianity, but he remained steadfast in his faith.

Torture and Martyrdom

  • Brutal Treatment: Devasahayam Pillai was subjected to various forms of torture. He was beaten, tied to a tree, and left in the scorching sun, enduring physical suffering and humiliation. His clothes were stripped, and he was forced to wear rags. Despite these punishments, he refused to renounce his beliefs.
  • Public Humiliation: To further intimidate him, he was paraded across villages in Travancore as a public spectacle, where he was mocked, humiliated, and abused by those who opposed his conversion. He was moved from one prison to another and endured starvation, physical abuse, and taunts.
  • Final Execution: In January 1752, Devasahayam was taken to the Aralvaimozhy forest, near Kanyakumari. He was executed by soldiers, and his body was left in the forest. Local Christians secretly retrieved his body and buried him near St. Xavier’s Church in Kottar.

Aftermath and Legacy

  • Veneration: Following his death, Devasahayam Pillai became a figure of devotion among local Christians who regarded him as a martyr. His burial site at St. Xavier’s Church in Kottar became a place of pilgrimage, with many people praying for his intercession.
  • Cause for Canonization: Due to his dedication and sacrifice, the Catholic Church began his cause for canonization. In 2004, Pope John Paul II declared him a Servant of God, the first step towards sainthood.
  • Beatification and Canonization: On December 2, 2012, Pope Benedict XVI recognized Devasahayam Pillai as a martyr and beatified him. Finally, on May 15, 2022, Pope Francis canonized him, making him the first Indian layperson to be canonized.

Significance of Devasahayam Pillai’s Legacy

  1. Champion of Equality: Devasahayam is celebrated for his stance on social equality, a theme that resonates with many across religious and social divides. His emphasis on the dignity and value of all people challenged the rigid caste hierarchies of his time.
  2. Symbol of Resilience: His story is a testament to resilience and devotion to faith under persecution, inspiring many Christians and non-Christians alike.
  3. Martyr for Social Justice: Devasahayam’s life and martyrdom are seen as a struggle against the oppressive caste system, making him a revered figure for human rights, social justice, and religious tolerance.

Commemoration

Devasahayam Pillai is commemorated as a saint in the Catholic Church, with his feast day celebrated on January 14. His canonization has also brought attention to the role of indigenous saints and laypersons in the Catholic Church, affirming his place as a significant religious and historical figure in India. His story of steadfastness in faith and dedication to equality continues to inspire millions worldwide, especially in India.

PRIDE

November 8, 2024 / / 0 Comments

The Bible has much to say about pride, often presenting it as a dangerous and destructive attitude that distances people from God and others. It contrasts pride with humility, which is highly valued as a godly virtue. Here are some key insights from the Bible on pride:

1. Pride as a Sin and Rebellion Against God

  • Proverbs 16:18: “Pride goes before destruction, a haughty spirit before a fall.”
    • This verse is one of the most well-known warnings about pride in the Bible. It indicates that pride often leads to downfall and negative consequences. It suggests that pride can blind people to their flaws and make them vulnerable to mistakes and failures.
  • Proverbs 8:13: “To fear the Lord is to hate evil; I hate pride and arrogance, evil behavior and perverse speech.”
    • Here, pride is directly associated with evil and is something God detests. This verse implies that true respect and reverence for God (“fear of the Lord”) include a rejection of pride and arrogance.

2. Pride Leads to Self-Deception and Ignorance

  • Obadiah 1:3: “The pride of your heart has deceived you…”
    • Pride often causes people to have a distorted view of themselves and their own capabilities. It leads to self-deception, making people think they are self-sufficient, wise, or better than others, and ultimately alienates them from both truth and community.
  • Proverbs 26:12: “Do you see a person wise in their own eyes? There is more hope for a fool than for them.”
    • This proverb highlights the danger of seeing oneself as wise, a common manifestation of pride. People who are “wise in their own eyes” tend to disregard advice, ignore truth, and fail to learn from others.

3. God Opposes the Proud but Gives Grace to the Humble

  • James 4:6: “God opposes the proud but shows favor to the humble.”
    • This verse points to the relational damage pride causes with God, as God actively resists those who are prideful but blesses those who show humility. It implies that humility opens the way to God’s grace, while pride blocks it.
  • 1 Peter 5:5-6: “Clothe yourselves with humility toward one another, because, ‘God opposes the proud but shows favor to the humble.’ Humble yourselves, therefore, under God’s mighty hand, that he may lift you up in due time.”
    • This passage encourages humility and emphasizes that God will lift up those who humble themselves. Pride, on the other hand, disrupts God’s intended order of grace and blessing.

4. The Destructive Nature of Pride

  • Proverbs 11:2: “When pride comes, then comes disgrace, but with humility comes wisdom.”
    • This verse shows that pride ultimately leads to disgrace, while humility brings wisdom. Pride can lead people to make unwise choices or overestimate themselves, which often results in embarrassment or failure.
  • Proverbs 29:23: “Pride brings a person low, but the lowly in spirit gain honor.”
    • Pride tends to elevate one’s view of themselves, but it often leads to humiliation or downfall. In contrast, humility — being “lowly in spirit” — leads to honor, as God values and exalts the humble.

5. Pride as a Barrier to True Worship and Relationship with God

  • Psalm 10:4: “In his pride the wicked man does not seek him; in all his thoughts there is no room for God.”
    • This verse highlights how pride leads people to disregard God, filling their minds and hearts with self-centered thoughts. Pride makes people less inclined to seek God, placing their own desires and opinions above divine wisdom.
  • Jeremiah 9:23-24: “Let not the wise boast of their wisdom or the strong boast of their strength or the rich boast of their riches, but let the one who boasts boast about this: that they have the understanding to know me…”
    • This passage encourages believers to find their worth and identity not in their own accomplishments, strength, or wealth, but in knowing God. It implies that pride in worldly achievements distracts from what truly matters: a relationship with God.

6. The Example of Jesus’ Humility

  • Philippians 2:3-8: “Do nothing out of selfish ambition or vain conceit. Rather, in humility value others above yourselves… In your relationships with one another, have the same mindset as Christ Jesus: who, being in very nature God, did not consider equality with God something to be used to his own advantage; rather, he made himself nothing by taking the very nature of a servant…”
    • Jesus is the ultimate example of humility. Although He had the right to pride (being equal with God), He chose a path of humility and service, even to the point of death on the cross. Christians are encouraged to follow His example of selflessness and humility.

7. Pride and the Call to Repentance

  • 2 Chronicles 7:14: “If my people, who are called by my name, will humble themselves and pray and seek my face and turn from their wicked ways, then I will hear from heaven, and I will forgive their sin and will heal their land.”
    • This verse calls for humility as a prerequisite to healing and forgiveness. It shows that God responds to a humble and repentant heart, whereas prideful people may struggle to acknowledge their need for repentance and transformation.

Summary of Biblical Teachings on Pride

In the Bible, pride is consistently shown to be a harmful attitude that distances individuals from God and others. It leads to self-reliance, self-deception, and ultimately, personal downfall. In contrast, humility is portrayed as a virtue that brings honor, wisdom, and closeness to God. The Bible encourages believers to resist pride, embrace humility, and live in a manner that acknowledges dependence on God and seeks the good of others.

SPIRITUAL EXAMINATION

November 8, 2024 / / 0 Comments

A Christian self-spiritual examination is a personal practice of reflecting on one’s relationship with God, one’s behavior, and one’s spiritual growth according to Christian teachings. It often involves prayerful introspection, repentance, and a commitment to aligning more closely with the example of Jesus Christ. Many Christians engage in self-examination regularly as part of their spiritual discipline, and especially during certain seasons like Lent.

Here are some components of a Christian self-spiritual examination:

1. Prayerful Preparation and Inviting the Holy Spirit

  • Begin in Prayer: Start with prayer, asking the Holy Spirit to reveal areas in need of growth and transformation. This step is an invitation for divine guidance and illumination to see oneself honestly and with humility.
  • Surrendering to God: Approach the examination with openness to God’s will, setting aside personal defensiveness and allowing God to reveal both strengths and weaknesses.

2. Reflection on Relationship with God

  • Time in Prayer and Scripture: Reflect on the quality and consistency of personal time spent in prayer, worship, and reading the Bible. Ask, “Am I prioritizing time with God?” and “Is my relationship with God deepening?”
  • Faith and Trust in God: Examine whether faith and trust in God are present in both good and challenging times. Questions like, “Do I trust God with my struggles and fears?” can help assess reliance on God.
  • Repentance and Humility: Reflect on areas of pride, selfishness, or self-reliance, and ask for forgiveness. “Where have I failed to humble myself before God?” is a question that can reveal areas for spiritual growth.

3. Examination of Love for Others

  • Love and Forgiveness: Reflect on interactions with others, asking, “Have I shown love and forgiveness, as Christ taught?” Jesus’s command to love others as oneself (Mark 12:31) provides a framework for evaluating relationships and interactions.
  • Compassion and Kindness: Consider whether actions and words have been compassionate and kind, especially towards those in need or those who are difficult to love. “Did I respond to others with patience, kindness, and understanding?” is a helpful question.
  • Avoidance of Judgment and Gossip: A Christian self-examination often involves reflection on whether one has refrained from judging or speaking ill of others. Asking, “Have I spoken negatively about others or judged them unfairly?” can be illuminating.

4. Awareness of Sins and Areas for Repentance

  • Reflection on Commandments: A common approach is to examine one’s life in light of the Ten Commandments, which address both outward behaviors and inner attitudes like coveting, dishonoring parents, and idolatry.
  • Confession of Specific Sins: Identify specific actions, attitudes, or thoughts that fall short of Christian teachings, asking God for forgiveness. Honesty in this examination leads to genuine repentance and a commitment to change.
  • Areas of Neglect: Beyond sins of commission, reflect on sins of omission — things left undone. Ask, “Where have I failed to do good or neglected an opportunity to show love and serve?”

5. Assessment of Obedience to Christ’s Teachings

  • Following the Teachings of Jesus: Reflect on Jesus’s teachings about humility, generosity, and service, asking, “Am I following Jesus’s example in my actions and relationships?”
  • Fruit of the Spirit: Reflect on the qualities of the Holy Spirit’s work in one’s life, such as love, joy, peace, patience, kindness, goodness, faithfulness, gentleness, and self-control (Galatians 5:22-23). Consider which of these are present and which need nurturing.
  • Service and Generosity: Assess whether one is actively serving others, particularly the poor and marginalized, and giving generously. “Am I living generously and sacrificially, as Christ did?”

6. Gratitude and Praise

  • Gratitude for God’s Blessings: Take time to list blessings and give thanks to God. Reflecting on gratitude can renew a sense of humility and dependence on God’s goodness.
  • Praise for God’s Faithfulness: Remembering God’s past faithfulness and blessings strengthens faith. Ask, “How has God been present in my life, and how have I acknowledged Him?”

7. Reflection on Growth and Spiritual Disciplines

  • Progress in Spiritual Life: Reflect on spiritual growth over time, considering whether faith, love, and obedience to God’s commandments have increased.
  • Consistency in Spiritual Practices: Assess the regularity of prayer, worship, Bible reading, and other spiritual disciplines. Reflect on questions like, “Am I consistent in my devotion to God and disciplined in my spiritual practices?”
  • Setting Spiritual Goals: Based on insights from the examination, set goals to deepen faith, grow in virtue, and become more Christ-like. Goals can include daily prayer, regular scripture study, or specific acts of service.

8. Commitment to Change and Renewal

  • Resolve to Change: Conclude with a sincere resolve to make necessary changes, asking God for the strength to grow in areas identified during the examination.
  • Seeking Accountability: Consider finding an accountability partner or spiritual mentor who can provide guidance and encouragement in areas needing improvement.
  • Renewal and Restoration: Remember that God offers forgiveness and restoration through repentance. Conclude with a prayer of thanksgiving for God’s mercy, grace, and commitment to transform lives.

Questions to Guide a Christian Self-Spiritual Examination

Here are some specific questions that may be helpful:

  • How have I loved God with my whole heart, mind, and strength?
  • Have I been a good steward of the gifts God has given me?
  • Where have I failed to love my neighbor as myself?
  • Have I been patient, kind, and humble in my interactions?
  • Am I holding on to resentment, bitterness, or anger toward anyone?
  • Have I prioritized worldly pursuits over my relationship with God?
  • Do I seek God’s will in my decisions, or do I rely on my own understanding?
  • How can I better serve my family, friends, and community?
  • What changes can I make to grow closer to God and become more Christ-like?

A Christian self-spiritual examination is a process of drawing closer to God, aligning one’s life with Christian principles, and becoming more Christ-like. Through honesty, humility, and reliance on God’s grace, the practice encourages growth and a renewed commitment to living a life of faith, love, and service.

Newer posts »

© 2025 FELLOWSHIP OF GOD MINISTRY

Theme by Anders Noren — Up ↑